Z Małopolska w II Wojnie Światowej

GALICA Wincenty

Pracował w Zakopanem jako lekarz. We wrześniu 1939 r. w stopniu plutonowego podchorążego 1. pułku strzelców podhalańskich w uczestniczył w walkach. Dostał się do niemieckiej niewoli skąd dwukrotnie uciekał. W listopadzie 1939 r. wrócił do Poronina. Został zwerbowany przez Antoniego Sucheckiego do Organizacji Orła Białego. Zaprzysiężono go w domu Józefa Szeligi-Bachledy przy ul. Nowotarskiej w Zakopanem. Był kurierem tatrzańskim. Organizował przerzut do Budapesztu łączniczki brytyjskiej ambasady NN „Krystyny”. Korzystał z punktu kontaktowego w willi „Telimena” w Zakopanem. Aresztowany 11 sierpnia 1941 r. na dworcu kolejowym w Zakopanem zbiegł pod ogniem eskorty podczas transportu. Został aresztowany 11 września 1941 r. w swoim domu. W „Palace” przesłuchiwali go Bruno Mazurkiewicz i Józef Dumaradzki, oraz Benewitz i Wiktor Blaude. Był bity pięścią i pałkami, wieszany za wykręcone ręce. W listopadzie 1941 r przeniesiono go z „Palace” do tarnowskiego więzienia. W marcu 1942 r. został wywieziony do KL Auschwitz. Przeniesiono go do KL Gusen. 19 września 1942 r. został przeniesiony do KL Sachsenhausen. Po wojnie mieszkał w Zakopanem. Pracował jako lekarz rentgenolog. Działał w Związku Podhalan.     
Filar Alfons, Leyko Michał, Palace - katownia Podhala, Warszawa 1970, s. 57, 63, 65, 68; Filar Alfons, U podnóża Tatr, Warszawa 1985, s. 65; Filar Alfons, Za pasem broń. (Z dziejów ruchu oporu na Podhalu), Warszawa 1989, s. 92, 95, 96, 100; Jost Henryk, Zakopane czasu okupacji, Warszawa 1989, s. 19; Wnuk Włodzimierz, Walka podziemna na szczytach, Warszawa 1980, s. 147;