Z Małopolska w II Wojnie Światowej

BECKER Herbert.        
Urodzony 13 marca 1887 r. w Torgau. 9 marcu 1906 r. wstąpił jako podchorąży do 46. pułku artylerii polowej. W styczniu 1907 r. został przeniesiony do 72. pułku artylerii polowej. W 1907 r. mianowano go leutnantem. 18 października 1914 r. został awansowany na stopień oberleutnanta. W lipcu 1915 r. został przeniesiony na stanowisko szefa baterii w w 16. pułku artylerii polowej. 18 października 1915 r. awansowano go na stopień hauptmanna. W 1919 r. był adiutantem dowódcy dywizji, później dowódcą 3. baterii w 4. pułku artylerii. W tym samym roku zdemobilizowano go. 1 listopada 1919 r. rozpoczął pracę w Sicherheitspolizei w stopniu hauptamana policji. Służył m.in. w Marienwerder, Hayn, Minden, Eiche, Berlin, Spandau i Bonn. 20 czerwca 1921 r. został awansowany na stopień majora policji. W czerwcu 1935 r. przeniesiono go do Essen. 1 października 1935 r. awansowano go na stopień oberstleutnanta policji. 1 czerwca 1936 r. został awansowany na stopień obersta policji. 15 czerwca 1936 r. został przeniesiony do Münster. Wstąpił do NSDAP, miał legitymację z numerem 3144750. 19 marca 1938 r. mianowano go na kilkanaście dni dowódcą Marschegruppe III Graz. Od 15 kwietnia 1938 r. był dowódcą Marschegruppe IV Wiedeń. 1 listopada 1938 r. wstąpił do SS i otrzymał numer 310477. Od 1 stycznia 1939 r. był Komendantem Ordnungspolizei w Wiedniu. Od 25 października 1939 r. dowodził Policją Porządkową (Orpo) w okupowanej Polsce[1]. 9 listopada 1939 r. został awansowany na stopień SS-Oberführera. 20 kwietnia 1940 r. awansowano go na stopnie SS-Brigadeführera i generała majora policji[2]. W październiku 1940 r. został przeniesiony na stanowisko komendanta Orpo w Hamburgu. 20 kwietnia 1942 r. został awansowany na stopnie SS-Gruppenführera i generała porucznika policji[3]. W maju 1942 r. mianowano go na stanowisko dowódcy Policji Porządkowej w Generalnym Gubernatorstwie po raz drugi. W kwietniu 1943 r. odwołano go ze stanowiska. Osobiście dowodził w czerwcu i sierpniu 1943 r. akcjami wysiedlenia ludności polskiej z Zamojszczyzny oznaczonymi kryptonimami „Wherwolf” I i II[4]. Od lipca 1943 r. był generalnym inspektorem Schutzpolizei w sztabie Ordnungspolizei. 9 listopada 1944 r. przydzielono go do sztabu Reichsführera SS.     
Zmarł 3 stycznia 1974 r. w Gemlinden.  
Odznaczony Krzyżem Żelaznym I i II klasy (1914 r.), Srebrną Odznaką Za Rany (1918), Krzyżem Honorowym dla Weteranów, Policyjną Odznaką Zasługi, Mieczem Honorowym Reichsführera SS, Honorowym Pierścieniem SS.     
Dąbrowa-Kostka Stanisław, Instalacja i początki funkcjonowania hitlerowskiego policyjnego aparatu terroru, [w:] Wrzesień 1939 roku i początki okupacji na ziemiach polskich, Warszawa 1979, s. 75; Polska lista przestępców wojennych, „Dziennik Polski” 1945 nr 281 s. 6; Radziwończyk Kazimierz, Niemieckie siły zbrojne w okupowanej Polsce 22 VI 1941 - wiosna 1944, cz.2, „Wojskowy Przegląd Historyczny” 1962 nr 4 s. 57;