Z Małopolska w II Wojnie Światowej

BERNACZYK Kazimierz Alojzy.
Urodzony 28 lutego 1922 r. w Poznaniu. Syn Wawrzyńca (ślusarza Polskich Kolei Państwowych) i Eleonory z d. Agacińskiej. Od 1928 r. uczył się w siedmioklasowej szkole powszechnej im. Antoniego Małeckiego w Poznaniu, a od 1935 r. uczęszczał do Gimnazjum oo. Redemptorystów w Toruniu. W 1939 r. zdał do liceum w Tucholi. We wrześniu 1939 r. był w Przysposobieniu Wojskowym. Został ewakuowany z Tucholi, przez Świecie, Inowrocław, Warszawę, Brześć, Kowel i Tarnopol do Śniatynia, gdzie dotarł 17 września 1939 r. Granicę polsko-rumuńską przekroczył w nocy z 17/18 września 1939 r. Przebywał w Czerniowcach i Ploeszti, gdzie do grudnia 1939 r. uczył się w gimnazjum. Po zgłoszeniu się do ambasady polskiej w Bukareszcie, został skierowany przez Jugosławię do Grecji. Z Pireusu na pokładzie m/s „Warszawa” przybył pod koniec lutego 1940 r. do Marsylii, skąd przewieziono go do Camp de Carpiagne, gdzie 1 marca 1940 r. wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych we Francji. Otrzymał przydział do szwadronu ciężkich karabinów maszynowych w 24. pułku ułanów 10. Brygady Kawalerii Pancernej. 16 czerwca 1940 r. brał udział w nocnym boju Brygady o Montbard. Po kapitulacji Francji i rozwiązaniu Brygady, 25 czerwca 1940 r. dotarł do Marsylii, a następnie z Perpignan przeprawił się statkiem do Oranu. Stamtąd pociągiem dotarł do Casablanki i zaokrętował na ORP „Wilia”. Przez Gibraltar, dopłynął 16 lipca 1940 r. do Liverpoolu. 18 lipca 1940 r. przydzielono go powtórnie do 24. pułku ułanów 10. Brygady Kawalerii Pancernej. Stacjonował kolejno w Crawford, Douglas, Johnstone, Arbroadth. W grudniu 1941 r. ukończył gimnazjum Dunalastair House w Szkocji. Od maja do grudnia 1942 r. był w Szkole Podchorążych w Achtermuchty. W kwietniu 1943 r. zgłosił się do służby w kraju i przeszedł przeszkolenie konspiracyjne w dywersji oraz broni pancernej. 15 grudnia 1943 r. został zaprzysiężony w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza na rotę Armii Krajowej. W marcu 1944 r. przerzucono go do Neapolu i Brindisi (Główna Baza Przerzutowa). 1 stycznia 1944 r. został awansowany na stopień kaprala podchorążego. W nocy z 10/11 maja 1944 r. w czasie operacji lotniczej „Weller 27” w składzie ekipy 51 zrzucono go koło wsi Ślepietnica, kilka kilometrów od poprzednio wyznaczonej placówki odbiorczej „Nil 2”, położonej 19 km na południowy wschód od Piotrkowa Trybunalskiego. W chwili skoku został mianowany na stopień podporucznika ze starszeństwem 11 maja 1944 r. Do końca maja pozostawał w oddziale partyzanckim „Burza”, który przyjmował zrzut. Używał pseudonimów „Lido”, „Rango”, „Rysiek” i nazwisk Kazimierz Mirek, Ryszard Słoński Aklimatyzację przeszedł w Warszawie przy ul. Dygasińskiego 1 i Ogniskowej 5/3. Po przydzieleniu do Kedywu Obszaru Lwów Armii Krajowej, przybył do miasta 15 lipca 1944 r. wraz z cichociemnym porucznikiem Bronisławem Konikiem „Sikora”. 19 lipca 1944 r. został przekazany do dyspozycji Kedywu Armii Krajowej Okręgu Lwów. Miał być przerzucony do 14. pułku ułanów Jazłowieckich Armii Krajowej. Nie zgłosiwszy się na wyznaczoną przez Sowietów „odprawę” w dniu 31 lipca 1944 r. w gmachu przy ul. Kochanowskiego 27 i w pałacu Biesiadeckich uniknął aresztowania i następnie ewakuował się ze Lwowa w kierunku na Jarosław. W czasie jazdy na zachód sowiecką ciężarówką uległ ciężkiemu wypadkowi (złamana miednica) i został przez porucznika B. Konika przetransportowany do szpitala w Nisku, gdzie leżał do grudnia 1944 r. W listopadzie 1944 r. nawiązał kontakt konspiracyjny z cichociemnym majorem Jerzym Iszkowskim „Orczyk”. Od grudnia 1944 do maja 1945 r. przebywał w szpitalu w Rudniku nad Sanem. W latach 1945-1948 studiował w Szkole Głównej Handlowej W Warszawie i w styczniu 1950 r. obronił pracę magisterską: Polski przemysł zapałczany. Zarys historyczny i całkowita mechanizacja produkcji w Polsce Ludowej. W czerwcu 1950 r. otrzymał tytuł magistra nauk ekonomicznych w zakresie technologii. Ujawnił się 22 kwietnia 1947 r. w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Warszawie. Od tego czasu używał podwójnego nazwiska Bernaczyk-Słoński. Od 1 lipca 1947 do maja 1949 r. pracował w Domu Handlowym „Transactor”, którego współtwórcą był Adam Steiborn. Od maja 1949 do maja 1951 r. w Centrali Handlu Zagranicznego „Dalspo” był kierownikiem sekcji eksportu artykułów monopolowych w Warszawie. Następnie pracował w Biurze Projektów i Studiów „Metroprojekt” (pracownia ekonometryczna), a od grudnia 1953 r. w Biurze Projektów Budownictwa Komunalnego pełniąc funkcję kierownika pracowni studiów bilansów wodnych. W 1957 r. podjął pracę w Spółdzielni „Spójna”, gdzie był kierownikiem działu produkcji reklam neonowych, a od 1962 r. pracował w Centrali Handlu Zagranicznego „Terexport” jako zastępca kierownika działu eksportu do emerytury. Żył w 2000 roku.   
Odznaczony Krzyżem Orderu Virtuti Militari V kl.    
Był żonaty od 1950 z Danutą Mischal (ur. 1929), z którą mają dwóch synów: Bogdana (ur. 1952, filologa) i Stefana (ur. 1958, inżyniera).       
Archiwum Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie: teczka studencka nr 11253; Ankieta cc (w zb. P. Bystrzyckiego); Ministry of Defence. Army Records Centre (dokumenty); Studium Polski Podziemnej – dokumenty personalne; Leżeński C., Dajcie im imię, Warszawa 1985; Pempel St., Pod znakiem lwa i kruka, Warszawa 1989; Wawrzyniak E., Na rubieży Okręgu AK Łódź. Zarys dziejów Inspektoratu Rejonowego i Podokręgu AK Piotrków Trybunalski, Warszawa 1988; Dok. i relacja Kazimierza Bernaczyka-Słońskiego; Informacje S. Pempla;