Z Małopolska w II Wojnie Światowej

BIEGAŃSKI Wiktor Julian.           
Urodzony 17 listopada 1892 r. w Samborze. Syn Juliana (urzędnika kolejowego) i Kseni z d. Kamińskiej (Kamieńskiej ?). Ukończył Gimnazjum Św. Jacka i Szkołę Dramatyczną Michała Przybyłowicza w Krakowie. Od 1907 występował w przedstawieniach amatorskich. W teatrze zawodowym zadebiutował 16 lutego 1908 r. w Tarnowie. Od września 1908 r. pracował w Teatrze Miejskim we Lwowie. Był aktorem teatrów w Krakowie i w Łodzi. Tam w 1913 r. zadebiutował jako scenarzysta i reżyser. W 1917 zorganizował Teatr Frontowy, na czele którego odwiedził polskich żołnierzy na froncie włoskim. Od 1919 r. mieszkał w Warszawie. Zadebiutował wówczas w filmie. Występował i reżyserował na deskach teatrów stołecznych. Poświęcił się pracy w filmie. W latach 1932–1934 r. był wykładowcą w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie. W 1935 przeniósł się do Krakowa. Był aktorem i reżyserem w Teatrze im. Juliusza Słowackiego. Od listopada 1939 r. brał udział w tajnym nauczaniu gry aktorskiej. Współpracował z konspiracyjnym zespołem kierowanym teatralnym Adama Mularczyka. Po wojnie był aktorem i reżyserem teatrów w Krakowie, Katowicach, Wrocławiu, Gdańsku i Lublinie. W 1951 r. otrzymał II nagrodę na Festiwal Polskich Sztuk Współczesnych w Gdyni. Od 1955 r. grał i reżyserował w Teatrze Nowej Warszawy. Od 1956 r. występował na scenie Teatru Komedia w Warszawie. Był członkiem Związku Artystów Scen Polskich. Występował w Teatrze Telewizji. W 1965 r. przeszedł na emeryturę. Pod koniec życia mieszkał w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich im. Wojciecha Bogusławskiego w Skolimowie.    
Zmarł 19 stycznia 1974 r. w Warszawie. 
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem 10-lecia Polski Ludowej.        

Był dwukrotnie żonaty, po raz pierwszy z Carlottą Bologni (aktorką i malarką, małżeństwo zakończyło się rozwodem), po raz drugi z Marią Krystyną Bernard (z d. Szczudło).