Z Małopolska w II Wojnie Światowej

BOGACZ Kazimierz.     
Urodzony 28 marca 1914 r. w Ocicach, pow. Tarnobrzeg. Syn Franciszka i Katarzyny z domu Grazda. Szkołę powszechną ukończył w Ocicach, natomiast gimnazjum w Tarnobrzegu, gdzie w czerwcu 1933 r. złożył egzamin maturalny. Służbę wojskową odbył w Szkole Podchorążych Rezerwy przy 5. pułku strzelców podhalańskich w Przemyślu. W 1938 r. został mianowany podporucznikiem rezerwy. Przed wojną pracował w prywatnej firmie budującej linie kolejowe. 30 sierpnia 1939 r. został zmobilizowany do 3. pułku piechoty Legionów w Jarosławiu. Dowodził kompanią zwiadu. Po rozbiciu jednostki przez Niemców udało mu się wrócić do domu. Zaangażował się w konspirację Związku Walki Zbrojnej. Używał pseudonimów „Bławat” i „Wiktor”. Został mianowany szefem Referatu VI Obwodu Związku Walki Zbrojnej - Armii Krajowej Tarnobrzeg. Awansowano go na stopień porucznika. Od marca 1943 r. był oficerem dywersji (Kedywu) Obwodu, a później Inspektoratu Tarnobrzeskiego Armii Krajowej. W latach 1943-1944 dowodził oddziałem partyzanckim w Budzie Stalowskiej. Uczestniczył w akcjach dywersyjnych. 19 marca 1943 r. uczestniczył w nieudanej akcji rozbicia wiezienia w Mielcu. Brał udział w rozbiciu więzienia gestapo w Mielcu. Po wkroczeniu Sowietów w sierpniu 1944 r. dowodził oddziałem ochotników z Obwodu Armii Krajowej Tarnobrzeg, idących na pomoc powstańczej Warszawie. 2 listopada 1944 r. podjął akcję, dzięki której z tarnobrzeskiego więzienia Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego koło klasztoru oo. Dominikanów zostało uwolnionych 15 żołnierzy Armii Krajowej. Od października 1945 r. działał w Zrzeszeniu Wolność i Niezawisłość na terenie Krakowa, a następnie w Okręgu Śląsko-Dąbrowskim, gdzie pełnił funkcję kierownika wywiadu oraz łączności organizacyjnej. Został ujęty wraz z całym Zarządem Okręgu 4 listopada 1946 r. Zwolniono go w lutym 1947 r. na podstawie amnestii. Powrócił do Tarnobrzega. Aresztowany ponownie w grudniu 1948 r. i skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Rzeszowie na 6 lat więzienia za rozbicie tarnobrzeskiego więzienia w 1944 r. Po zwolnieniu w 1955 r. podjął pracę w Lasach Państwowych. W latach 1956-1960 ukończył studia zaoczne w Wyższej Szkole Rolniczej w Lublinie. Autor wspomnień W służbie dla Ojczyzny (część 1, Bielsko-Biała 1992; część 2, Tarnobrzeg 1993). Mieszka w Nowej Dębie. 
Dąbrowski Eugeniusz, Szlakiem Jędrusiów, Warszawa 1966, s. 201, 203; Garbacz Dionizy, W kleszczach czerwonych, Brzozów-Rzeszów 1991, s. 10, 34, 94; Ostasz Grzegorz, Zagórski Andrzej, Podokręg AK Rzeszów. Plan zbrojnego ujawnienia w świetle dokumentów (sierpień-wrzesień 1944 roku), Rzeszów 1999, s. 21, 25; <span style="color:black; layout-grid-mode:line" />