Z Małopolska w II Wojnie Światowej

BOLLAND Arnold.          
Urodzony 10 grudnia 1881 r. w Krakowie. Studiował chemie na Politechnice Lwowskiej i Wiedeńskiej. W 1910 r. obronił pracę doktorską. W 1918 r. habilitował się w zakresie mikrochemii na Politechnice Lwowskiej. W latach 1922-1939 wykładał na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Miał tytuł docenta Uniwersytetu Jagiellońskiego[1]. W latach 1924-1935 był kierownikiem Instytutu Towaroznawczego Szkoły Ekonomiczno-Handlowej w Krakowie. Od 1924 do 1938 r. pracował na stanowisku dyrektora Wyższego Studium Handlowego w Krakowie. Był specjalistą analizy mikrochemicznej[2]. Zorganizował Wyższe Studium Handlowego[3]. W latach 1938-1939 był rektorem Akademii Handlowej w Krakowie.Został aresztowany 6 listopada 1939 r. w czasie "Sonderaktion Krakau". Po  przewiezieniu krytą ciężarówką przez Gołębią, Wiślną, Zwierzyniecką, Podwalem, Karmelicką, Alejami Trzech Wieszczów do więzienia Montelupich został wpisany do więziennej ewidencji. 7 listopada 1939 r. ok. 10,00 rano przewieziono go do koszar 20. pułku piechoty przy ul. Mazowieckiej. 9 listopada 1939 r. został wywieziony koleją z Krakowa-Łobzowa do więzienia we Wrocławiu. 10 listopada 1939 r. osadzono go w więzieniu karnym przy Kletschkauerstrasse 31 (obecnie ul. Kleczkowska) lub więzieniu śledczym przy Freiburgerstrasse (obecnie ul. Świebodzka). 27 listopada 1939 r. po godz. 20,00 został przewieziony karetką więzienną na dworzec główny we Wrocławiu. Po dwugodzinnym oczekiwaniu w tunelu pod torami kolejowymi zapędzono go do pociągu. 28 listopada 1939 r. z przystanku leśnego za stacją kolejową w Oranienburgu około godz. 16,00 w padającym deszczu ze śniegiem przepędzono go do bramy KL Sachsenhausen i poddano procedurze przyjęcia (kąpiel, strzyżenie, odebranie ubrań, pieniędzy i zegarków, wydanie obozowych pasiaków). 29 listopada 1939 r. zapoznano go z regulaminem obozowym i przydzielono do baraku. 8 lutego 1940 r. został zwolniony z KL Sachsenhausen[7]. Wrócił do Krakowa całkowicie podupadły na zdrowiu.          
Zmarł 5 maja 1940 r. w Krakowie[8], został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.      
Był żonaty ze Stefanią[9].        
Gwiazdomorski Jan, Wspomnienia z Sachsenhausen, Kraków 1969, s. 267; Lista strat kultury polskiej, Warszawa 1947, s. 22; S. Jerzy, Kto to przypomni Niemcom? http://web.archive.org/web/20110719042740/http://lists.ceti.pl/pipermail/wiec/20071011/011790.html [dostęp 19 czerwca 2020]; Urbańczyk Stanisław, Uniwersytet za kolczastym drutem, Kraków 1969, s. 128; Wroński Tadeusz, Kronika okupowanego Krakowa, Kraków 1974, s. 417; wz., Tragiczna lista strat nauki polskiej, „Dziennik Polski” 1945 nr 48 s. 3;