Z Małopolska w II Wojnie Światowej


CHROMIŃSKI Edmund.   
Urodzony w 1874 r. w Rykach koło Siedlec. Studia rozpoczął na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1898 r. przeniósł się na Wydział Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej. W 1901 r. otrzymał dyplom inżyniera. Został asystentem Wiedeńskiego Stowarzyszenia Dozoru Kotłów. Po utworzeniu oddziału Stowarzyszenia w Krakowie, mianowano go drugim inspektorem kotłowym. Od 1921 r. był profesorem kontraktowym Akademii Górniczej. W 1922 r. został profesorem zwyczajnym. Wykładał termodynamikę, kotły parowe, maszyny tłokowe i maszyny wirujące. W latach 1923 - 1925 pełnił funkcję Dziekana Wydziału Hutniczego. W latach 1926-1928 był rektorem Akademii Górniczej[1]. 6 listopada 1939 r. został aresztowany w czasie „Sonderaktion Krakau”[2]. Osadzono go w więzieniu Montelupich[3]. Został przeniesiony do koszar przy ul. Mazowieckiej w Krakowie[4]. Przewieziono go do więzienia we Wrocławiu[5]. Został osadzony w KL Sachsenhausen[6]. 8 lutego 1940 r. zwolniono go z obozu[7]. Po wojnie powrócił do wykładów z maszynoznawstwa.     
Zmarł w 1954 r. w Krakowie.           
Gwiazdomorski Jan, Wspomnienia z Sachsenhausen, Kraków 1969, s. 267; Wroński Tadeusz, Kronika okupowanego Krakowa, Kraków 1974, s. 47, 401;



[1] Gwiazdomorski Jan, Wspomnienia z Sachsenhausen, Kraków 1969, s. 267;

[2] Gwiazdomorski Jan, Wspomnienia z Sachsenhausen, Kraków 1969, s. 267;

[3] Gwiazdomorski Jan, Wspomnienia z Sachsenhausen, Kraków 1969, s. 267;

[4] Gwiazdomorski Jan, Wspomnienia z Sachsenhausen, Kraków 1969, s. 267;

[5] Gwiazdomorski Jan, Wspomnienia z Sachsenhausen, Kraków 1969, s. 267;

[6] Gwiazdomorski Jan, Wspomnienia z Sachsenhausen, Kraków 1969, s. 267;

[7] Wroński Tadeusz, Kronika okupowanego Krakowa, Kraków 1974, s. 47,