Z Małopolska w II Wojnie Światowej

CICHOCKI Jan.    
Urodzony 22 stycznia (wg Księgi zgonów ... 21 stycznia) 1895 r. w Ciechanowie. Syn Jana (oficera armii carskiej) i Zofii z d. Sicińskiej. W 1913 r. zdał maturę w rosyjskim Korpusie Kadetów w Niżnym Nowogrodzie. 1 września 1913 r. wstąpił do Aleksandrowskiej Szkoły Wojennej. Służył w armii rosyjskiej początkowo jako junkier. 1 października 1914 r. został mianowany podporucznikiem i przydzielony na stanowisko młodszego oficera – dowódcy zwiadu konnego w pułku gwardii. 1 stycznia 1915 r. wyznaczono go na stanowisko dowódcy 4. kompanii pułku gwardii. 12 lutego 1915 r. awansowano go na stopień porucznika. 19 stycznia 1916 r. otrzymał awans na stopień sztabskapitana. 15 lipca 1916 r. w czasie walk pod Trysteniem został ranny. 19 stycznia 1917 r. awansowano go na stopień kapitana. 2 lutego 1917 r. został mianowany p.o. dowódcy I batalionu, a 29 maja 1917 r. otrzymał to stanowisko oficjalnie. 9 listopada 1918 r. został awansowany na stopień pułkownika gwardii. Po rewolucji bolszewickiej w Rosji wstąpił jako szeregowiec do kompanii gwardyjskiej Armii Ochotniczej generała Ławra Korniłowa, później generała Antona Denikina. Był dowódcą kompanii karabinów maszynowych i pomocnikiem dowódcy kompanii piechoty. 2 lipca 1919 r. został dwukrotnie ranny. Po wyleczeniu powrócił na front południowy, gdzie 2 października 1919 i 15 sierpnia 1920 r. odniósł kolejne rany w walkach z bolszewikami. Przez Turcję i Rumunię przedostał się do Polski. 24 lutego 1921 r. wstąpił do 86. pułku piechoty (Mińskiego Pułk Strzelców) na stanowisko p.o. dowódcy batalionu. Został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1919 r. 15 marca 1921 r. wyznaczono go na stanowisko dowódcy 2. kompanii I batalionu 86. pp. 27 lutego 1925 został przeniesiony na stanowisko dowódcy 4. kompanii 19. batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza. Jednocześnie pełnił obowiązki dowódcy batalionu. W 1927 r. ukończył kurs unifikacyjny w Rembertowie i został przeniesiony na stanowisko kwatermistrza i p.o. dowódcy 22. batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza w Trokach. W 1928 r. przeniesiono go do Dowództwa Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko referenta spraw oficerskich. W 1930 r. powrócił do służby liniowej na stanowisko dowódcy 4. kompanii 23. batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza. W 1931 r. przeniesiono go do Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego. Początkowo był referentem, później kierownikiem referatu i p.o. szefa Wydziału. Mieszkał w Warszawie przy ul. Widok 1/22. W 1935 r. ukończył kurs szybowcowy. W 1937 r. wyznaczono go na stanowisko szefa Wydziału. 19 marca 1938 r. został awansowany na stopień majora. Przyjechał do Krakowa 20 października 1939 r. Od grudnia 1939 r. był szefem sztabu Obszaru i Okręgu Krakowskiego Związku Walki Zbrojnej. Używał pseudonimów „Jaś”, „Kabat”, „Maria”, „Nałęcz”. Utrzymywał kontakty z Krakowską Chorągwią Szarych Szeregów. Został awansowany na stopień podpułkownika. Wsypał go Władysław Cyga. Został aresztowany 18 kwietnia 1941 r. w „kotle” przy ul. Sławkowskiej 6. Osadzono go w więzieniu Montelupich. Był torturowany w śledztwie, załamał się i złożył szczegółowe zeznania. W maju 1942 r. pracował w więziennym warsztacie napraw i demontażu radioodbiorników. Został wywieziony do KL Auschwitz.
Zginął 8 września 1942 r. w obozie.     
Był żonaty z Haliną Makowską.    
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1929), Brązowym Medalem Za Długoletnią Służbę (1938), rosyjskimi krzyżami Św. Anny 4 klasy, Św. Anny z Mieczami 2 i 3 klasy, Św. Stanisława 3 klasy z Mieczami, Św. Włodzimierza 4 klasy z Mieczami.       
Centralne Archiwum Wojskowe, akta personalne AP 4216, AP 1769/89/792; Bratko Józef, Gestapowcy, Kraków 1985, s. 132; Dąbrowa-Kostka Stanisław, W okupowanym Krakowie, Warszawa 1972, s. 30; Grzywacz-Świtalski Łukasz, Z walk na Podkarpaciu, Warszawa 1971, s. 37, 49, 123; Hein Wincenty, Jakubiec Czesława, Montelupich, Kraków 1985, s.45, 245, 378; Kijewska Jadwiga, Sanojca Antoni, Schemat organizacyjny SZP-ZWZ-AK 1939 - 1945, „Dzieje Najnowsze” 1980 nr 3 s. 102; Księgi zgonów z Auschwitz, Munchen – New Providence – London – Paris 1995, s. 174; Kumor Emil, Wycinek z historii jednego życia, Warszawa 1967, s. 64; Piątkowska Antonina, Wspomnienia oświęcimskie, Kraków 1977, s. 32; Szare Szeregi. Harcerze 1939-1945, tom I, Warszawa 1998, s. 144; Sztumberk-Rychter Tadeusz , Artylerzysta piechurem, Warszawa 1968, s. 89; Walter-Janke Zygmunt, Służba Zwycięstwu Polski-Związek Walki Zbrojnej-Armia Krajowa na Zachodnim Pogórzu Karpat, „Najnowsze Dzieje Polski” 1968 nr 12 s. 88;