Z Małopolska w II Wojnie Światowej

CZARNECKI Edward.         
Wg. informacji rodziny był żołnierzem pułku strzelców podhalańskich Armii Krajowej[1]. Używał pseudonimu „Murzyn”. W czasie krakowskiego urlopu z oddziału „Zawisza” skradł na Al. Mickiewicza czarnego Mercedesa[2]. 8 sierpnia 1943 r. brał udział w nieudanym zamachu na J. Chyłkę w Bronowicach[3]. Brał udział w likwidacji małżeństwa W. z ul. Barskiej[4]. Był żołnierzem Samodzielnego Batalionu Partyzanckiego „Skała”, skąd został zwolniony na własną prośbę w połowie sierpnia 1944 r[5]. Aresztowali go 24 sierpnia 1944 r. (wg innego źródła było to 25 lub 28 maja 1944 r.[6]) przed sklepem „Foto-Furowicz”[7] na ul. Sławkowskiej konfidenci gestapo Maurycy Diamand i Julian Appel, którzy rozpoznali w nim uczestnika nieudanego zamachu 15 maja 1944 r. na konfidenta Mariana Jodłowskiego[8]. We wrześniu 1944 r. wywieziono go do KL Flossenburg[9]. 27 października 1944 r. zbiegł z obozu[10]. Od listopada 1944 r. ponownie działał w krakowskim Kedywie[11]. 24 listopada 1944 r. brał udział w likwidacji Stanisława K[12]. 2 grudnia 1944 r. uczestniczył w likwidacji Franciszki A[13]. 3 grudnia 1944 r. brał udział w likwidacji Tadeusza S[14]. Został awansowany na stopień porucznika[15].   
Zmarł 11 czerwca 1989 r., został pochowany w Zabrzu[16].         
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem AK, Medalem Wojska[17].       
Bratko Józef, Gestapowcy, Kraków 1985, s. 88; Dąbrowa-Kostka Stanisław, W okupowanym Krakowie, Kraków 1972, 95, 186, 187, 190; Nekrolog Edwarda Czarneckiego, „Dziennik Polski” 1989 nr 138 s. 5; Nuszkiewicz Ryszard, Uparci, Warszawa 1983, 257; Stachiewicz P., "Parasol". Dzieje oddziału do zadań specjalnych Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej, Warszawa 1981, s. 641;