Z Małopolska w II Wojnie Światowej

HOLEKSA Karol.        
Urodzony 1 grudnia 1886 r. w Brennej. Jego ojciec był rzemieślnikiem. W latach 1893–1900 uczył się w szkole ludowej w Brennej. Od 1901 r. był robotnikiem w Bielsku. W 1906 r. rozpoczął praktykę w Spółce Wydawniczej „Postęp’ w Krakowie. Jako wolny słuchacz studiował filozofię i prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wcześnie stał się jednym z przywódców chrześcijańskiego ruchu robotniczego na Śląsku, a potem w Galicji. Był cenionym dziennikarzem. W 1907 r. na łamach „Ruchu Chrześcijańsko-Społecznego” sformułował program polityczny środowiska na przyszłość. W 1909 r. został redaktorem odpowiedzialnym „Myśli Robotniczej”. Wybrano go sekretarzem generalnym Polskiego Związku Zawodowego Chrześcijańskich Robotników. W 1910 r. został wybrany na I wiceprezesa Polskiego Związku Zawodowego Chrześcijańskich Robotników. W 1912 r. wybrano go prezesem Polskiego Związku Zawodowego Chrześcijańskich Robotników. W 1918 r. został wybrany do Rady Miasta Krakowa. W 1919 r. otwierał w Krakowie zjazd, na którym powołano Polskie Stronnictwo Chrześcijańskiej Demokracji. W 1920 r. był współorganizatorem Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji. W latach 1922-1927 był posłem na Sejm I kadencji wybranym z listy chadeckiej w okręgu 43 (Wadowice-Biała-Myślenice-Żywiec-Nowy Targ-Spisz-Orawa). Wybrano go wiceprezesem klubu poselskiego. Od 1924 r. był dyrektorem „Księgarni Krakowskiej” na rogu ulic św. Krzyża i św. Tomasza. Po zamachu majowym w 1926 r. złożył w Sejmie hołd pamięci tych, którzy polegli w obronie świętości przysięgi i praworządności. Powiedział wówczas dalecy jesteśmy od tego, aby tę trybunę zamienić na sąd, a Wysoką Izbę powoływać na sędziów tragicznych wypadków majowych. (...) Stwierdzić jednak musimy, że wypadki te wstrząsnęły podstawami prawa i ładu Rzeczypospolitej (...). Spoistość armii została naruszona, dyscyplina zachwiana, powaga przysięgi złamana. Od 1928 do 1930 r. był zastępcą posła na Sejm. W 1928 r. został wybrany wiceprezesem Zarządu Głównego i prezesem Rady Dzielnicowej Małopolski Zachodniej. Po 1930 r. poświęcił się działalności dziennikarskiej w „Głosie Narodu”. Został aresztowany przez Niemców jako zakładnik. Zwolniono go po sześciu tygodniach. Od końca października 1939 r. z ramienia Stronnictwa Pracy był członkiem krakowskiego Komitetu Międzypartyjnego, później Komisji Porozumiewawczej Stronnictw Politycznych        . Po wojnie nadal prowadził księgarnię. Zaprzestał działalności politycznej.        
Zmarł 12 stycznia 1968 r. w Krakowie.        
Golec J., Bojda S., Słownik biograficzny ziemi cieszyńskiej, t. 1, Cieszyn 1993, s. 127-128; Jarowiecki Jerzy, Konspiracyjna prasa w Krakowie w latach okupacji hitlerowskiej 1939-1945, Kraków 1986, s. 41; Smagorzewska M., Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik biograficzny, tom II: E-J, Warszawa 2000; Turowski K., Historia ruchu chrześcijańsko-demokratycznego w Polsce, Warszawa 1989; Wroński Tadeusz, Kronika okupowanego Krakowa, Kraków 1974.