Z Małopolska w II Wojnie Światowej

KOSTRZEWA Roman.

Pochodził z Polnej. Zasadniczą służbę wojskową odbywał w 53. pułku piechoty. Został wywieziony na roboty do Niemiec. Zbiegł w mundurze kolejarza. Po śmierci rodziny spalonej przez Niemców 26 października 1943 r. w odwecie za partyzancką akcję na mleczarnię w Bobowej dołączył do oddziału Kazimierza Wątróbskiego „Sęp”. Używał pseudonimu „Paź”. 29 kwietnia 1944 r. wraz z Bolesławem Ptaszkiem „Rożek" podjął nieudaną próbę wykonania wyroku na komendanta policji kolejowej w Stróży. 22 czerwca 1944 r. razem z Marianem Królem „Em-El” wykonał wyrok na konfidencie M. w Gorlicach (część źródeł podaje, że akcja miała miejsce 11 lipca 1944 r.). 14 lipca 1944 r. razem z Tadeuszem Sękowskim „Prawda” zastrzelili na moście przez Białą w Ciężkowicach komendanta granatowej policji w Ciężkowicach oraz rozbroili agenta gestapo i granatowego policjanta. 16 lipca 1944 r. miał wspólnie z Adamem Baranem „Ryba” wykonać wyrok na konfidencie w Grybowie (Gorlicach?). Od 1 sierpnia 1944 r. był zastępcą Kazimierza Wątróbskiego „Sęp”, dowódcy oddziału partyzanckiego „Sablik”. Brał udział w akcji na budynek gestapo (willę Hansa Franka?) w Kobyle Gródku. 19 sierpnia 1944 r. brał udział w opanowaniu stacji kolejowej w Bobowej. Dowodzony przez niego patrol oddziału „Sablik” 3 września 1944 r. w rejonie wsi Łużna i Staszówka ostrzelał niemiecki patrol.  Jeden Niemiec zginął. We wrześniu 1944 r. dowodzony przez niego patrol oddziału „Sablik” zabił w dworze T. Pękosia Niemca (strzelał Tadeusz Sękowski "Prawda"), a pięciu innych rozbroił. 22 lub 28 października 1944 r., po śmierci Kazimierza Wątróbskiego „Sęp” objął dowództwo oddziału „Sablik”. 15 listopada 1944 r. oddział „Sablik” pod jego dowództwem rozbroił na przyjęciu weselnym w Kurowie bawiącego się tam Niemca. 26 listopada 1944 dowodzony przez niego oddział „Sablik” ujął i zlikwidował szefa bandy rabunkowej NN „Kulewioka". 14 grudnia 1944 r. dowodzony przez niego oddział „Sablik” zlikwidował w Brzanie awanturującego się złodzieja, który podawał się za partyzanta.  

Kapustka Eugeniusz, Ptaszek Bolesław, Partyzancka idzie wiara..., Warszawa 1972 s.  94, 95, 121, 129, 159, 161, 190, 217, 238, 247, 270, 335, 346, 356;