Z Małopolska w II Wojnie Światowej

KOSTRZEWSKI Józef Karol.
Urodzony 22 stycznia 1883 r. w Krakowie. W 1908 r. ukończył Wydział Lekarski Uniwersytetu Jagiellońskiego. Podjął pracą na stanowisku asystenta w Klinice Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1909 r. podjął studia w Państwowym Zakładzie Wyrobu Surowic w Kopenhadze. Od kwietnia 1910 r. ponownie pracował w Klinice Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Jagiellońskiego. W marcu 1914 r. przeniósł się na Oddział Chorób Zakaźnych Szpitala im. św. Łazarza. W sierpniu 1914 r. został powołany do armii austriackiej. Był początkowo zastępcą, a potem kierownikiem Zakładu Bakteriologii Twierdzy Kraków. 5 października 1917 r. został prymariuszem (ordynatorem) Oddziału Zakaźnego i kierownikiem Pracowni Bakteriologicznej Szpitala św. Łazarza w Krakowie. W 1918 r. pozostał w Wojsku Polskim. W grudniu 1918 r. przeniesiono go do rezerwy w stopniu kapitana. W 1920 r. wybrano go na dwuletnią kadencję na stanowisko wiceprezesa Krakowskiego Towarzystwa Lekarskiego, którego później był członkiem honorowym. W listopadzie 1922 r. uzyskał tytuł docenta. Był członkiem Wydziału Lekarskiego Polskiej Akademii Umiejętności. W 1925 r. został przewodniczącym komitetu redakcyjnego „Polskiej Gazety Lekarskiej”. Prowadził badania nad czerwonką i durem brzusznym. Był zamiłowanym taternikiem. W 1929 r. otrzymał stopień profesora tytularnego. 6 listopada 1939 r. w czasie Sonderaktion Krakau został aresztowany.  Przy aresztowaniu zrewidowano go. Po przewiezieniu krytą ciężarówką przez Gołębią, Wiślną, Zwierzyniecką, Podwalem, Karmelicką, Alejami Trzech Wieszczów do więzienia Montelupich został wpisany do więziennej ewidencji. 7 listopada 1939 r. ok. 10,00 rano przewieziono go do koszar 20. pułku piechoty przy ul. Mazowieckiej. 8 lub 9 listopada 1939 r. pomimo protestów i deklaracji dzielenia losu z innymi aresztowanymi, został zwolniony z aresztu i ze względu na swoją specjalność medyczną oddany do dyspozycji władz Krakowa. Polecono mu wrócić do pracy w Szpitalu św. Łazarza. Zamieszkał na terenie Szpitala. Na tajnym Uniwersytecie Jagiellońskim prowadził wykłady z zakresu chorób zakaźnych. W 1945 r. objął na pięć lat przewodnictwo redakcji „Przeglądu Lekarskiego”. W 1950 r. otrzymał tytuł profesora Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1951 r. jego oddział szpitalny przemianowano na Katedrę i Klinikę Chorób Zakaźnych i Epidemiologii Akademii Medycznej, w których został ordynatorem z tytułem profesora zwyczajnego. Należał do Komitetu Badań Medycznych Polskiej Akademii Nauk. Prowadził badania nad terapią tężca. Opublikował 85 prac.
Zmarł 5 kwietnia 1959 r., został pochowany na cmentarzu Rakowickim.   
Odznaczony: Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenie Polski, Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Medalem 10-lecia Polski Ludowej, nagrodą państwową II stopnia. Jego imieniem nazwano Klinikę Chorób Zakaźnych w Krakowie i w 1964 r. wmurowano tam tablicę pamiątkową jemu poświęconą.    
Rodziny nie założył.
Cyprian Tadeusz, Sawicki Jerzy, Nie oszczędzać Polski, Warszawa 1962, s. 148; Kostrzewski Józef Karol. Biogram [w:] Polski Słownik Biograficzny, Wrocław - Warszawa – Kraków 1968-1969; t. XIV, s. 364-365; Łoza S., Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; t. 1 s. 369-370; Mach B., Prof. dr med. Józef'' Karol Kostrzewski [w:] Profesorowie Wydziału Lekarskiego UJ jako uczeni i żołnierze ruchu oporu'', red. Bogusz J. Mach B., Marek Z., Wrocław - Warszawa - Kraków 1981, s. 25-41; Mach Tomasz, Kostrzewski Józef Karol. Biogram, http://www.kghichz.cm-uj.krakow.pl/z/historia/historia.php (dostęp 30 marca 2015 r.); Michalik Marian B., Kronika medycyny, Warszawa 1994; S. Jerzy, Kto to przypomni Niemcom? http://web.archive.org/web/20110719042740/http://lists.ceti.pl/pipermail/wiec/20071011/011790.html [dostęp 19 czerwca 2020]; Środka A., Biogramy uczonych polskich, Wrocław – Warszawa - Kraków 1990; cz. 6. z. 1, s. 1330-1334; Środka A., Uczeni Polscy X1X-XX stulecia, Warszawa 1995; t. 2, s. 291-293; Tatala Małgorzata, Profesor Józef Karol Kostrzewski (22.01.1883 – 05.04.1959), „Przegląd Epidemiologiczny” 1999 nr 53, s. 227-229; Tochowicz L., Skulimowski M., Rozwój nauki i nauczania chorób wewnętrznych w krakowskiej szkole medycznej (Wydział Lekarski UJ i Akademia Medyczna) [w:] Sześćsetlecie medycyny krakowskiej', red. Tochowicz L., Bogusz J, Giędosz В i in., Kraków 1964; t. 2 s. 153-220;