Z Małopolska w II Wojnie Światowej
Kabat Władysław „Brzechwa” (1906-1981) - oficer Armii
Krajowej
Urodzony 8 lipca 1906 r. w Miechowicach Małych. Syn Jana (rolnika) i Teresy z d.
Klimek. Miał
rodzeństwo: Jakuba
(urodzonego w 1901 r. ), Pawła (urodzonego 1902 r. ), Katarzynę (urodzoną 1904 r. ), Marię (urodzoną 1904 r. ), Stefana (urodzonego 1908 r.
), Mieczysława (urodzonego
w 1911 r. ). W latach 1912-1916 uczył się w szkole
powszechnej w Sikorzycach. W latach 1919-1927 uczęszczał do II Państwowego Gimnazjum w Tarnowie, gdzie
zdał maturę. W latach 1926-1927 był członkiem Związku Młodzieży Wiejskiej „Wici”. 14 marca 1928 r. został powołany do służby wojskowej w 16. pułku piechoty w Tarnowie. W maju 1928 r.
skierowano go do Szkoły
Podoficerów Piechoty w Tarnowie, którą ukończył w stopniu
kaprala w październiku 1928
r. 4 listopada 1928 r. wstąpił do
Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Krakowie.
Ukończył ją 19 maja 1929 r. w stopniu plutonowego
podchorążego. Od 19 maja
do 15 sierpnia 1929 r. dowodził plutonem w 16. pułku piechoty w Tarnowie. 15 sierpnia 1929 r. skierowano go do
Szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie,
którą ukończył 15 sierpnia 1931 r. Został mianowany podporucznikiem.
Przeniesiono go do 17. pułku piechoty w Rzeszowie. Od 20 września 1931 r. był instruktorem i dowódcą plutonu w Szkole Podchorążych przy 39. pułku piechoty. 19 marca 1936 r.
został awansowany na
stopień porucznika. Od 19
czerwca 1936 r. dowodził
kompanią i był adiutantem batalionu Korpusu Ochrony
Pogranicza „Nowe
Troki”. W 1938 r.
ukończył kurs dowódców kompanii w
Rembertowie. 19 marca 1939 r. awansowano go na stopień kapitana. We wrześniu 1939 r. dowodził 7. kompania. Od 2 września 1939 r. podlegał III batalionowi 133. pułku piechoty rezerwy 33. Dywizji
Piechoty Rezerwy w walkach nad Narwią. 27 września
1939 r. dostał
się do niewoli niemieckiej.
30 września 1939 r.
zdołał zbiec z niewoli w Ostrowcu. Od grudnia
1939 r. należał do konspiracyjnego Stronnictwa
Ludowego. W lutym 1940 r. mianowano go komendantem Obwodu Dąbrowa Tarnowska Związku Walki Zbrojnej. Od marca 1940 r. do
kwietnia 1943 r. był
komendantem Obwodu Brzesko Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej. Uczestniczył w akcji „II Most”. Dowodził oddziałami osłony w operacji „III Most”, podczas przygotowań do operacji kwaterował w Przybysławicach. W maju i czerwcu 1944 r.
szkolił oddziały partyzanckie na terenie pow.
brzeskiego. Był inspektorem
Batalionów Chłopskich w
stopniu podpułkownika. 17
lipca 1945 r. zgłosił
się na ochotnika do
ludowego Wojska Polskiego. Od 18 lipca 1945 r. był I pomocnikiem szefa sztabu 37.
pułku piechoty. 10
października 1945 r.
został przeniesiony na
stanowisko dowódcy III batalionu 37. pułku piechoty. 15 października 1945 r. ujawnił swoją działalność w Armii Krajowej. Był podejrzewany przez
Informację
Wojskową o
przynależność do Narodowych Sił Zbrojnych w 1940 r. Podejrzenia te
doprowadziły do jego
aresztowania i wielomiesięcznego uwięzienia. W wyniku urazów odniesionych w czasie śledztwa amputowano mu obie nogi. 14
marca 1946 r. został
formalnie zdemobilizowany z wojska. Od listopada 1946 r. był sekretarzem w nadleśnictwie Sobótka k. Wrocławia. Od 3 marca 1948 r.
został księgowym w miejscowej Gminnej
Spółdzielni, a od marca
1954 r. głównym
księgowym Gminnej
Spółdzielni Sobótka. Od 1
marca 1956 r. pracował jako
tabelowy w Strzeblowskiej Kopalni Surowców Mineralnych. W maju 1961 r.
przeszedł na
rentę. 13 marca 1969 r.
zweryfikowano go w stopniu podpułkownika.
Zmarł w Sobótce w 1981 r.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia
Polski, Krzyżem Walecznych
(11 listopada 1941 r. ), Srebrnym Krzyżem Zasługi
(1938 r. ), Medalem Dziesięciolecia, Brązowym Medalem za Długoletnią
Służbę (1938 r. ), Krzyżem Partyzanckim.
Był
żonaty z Bronisławą Kabat (kuzynką), miał dwóch synów: Wiesława (urodzonego w 1945 r. ) i
Zdzisława (urodzonego w
1948 r. )
Akta personalne w CAW 1449/70/236; Bartosz Władysław, Jeszcze
o Dakocie nad Radłowem, „Za Wolność i Lud” 1990 nr 2, s. 12; Musiałek-Łowicki S., Akcja „III
Most”, „Kierunki” 1973 nr 30, s. 10; Orszulak J.,
Jeszcze o Dakocie nad Radłowem,
„Za Wolność i Lud” 1989 nr 44, s. 12; Wojewódzki
Michał, Akcja V-1, V-2, Warszawa 1984, s. 324,
329, 330, 332-334, 337, 339-344, 346, 347, 349, 351, 353-357, 359-362, 364-367,
375, 426;