Z Małopolska w II Wojnie Światowej

KIENITZ Werner

KIENITZ Werner.        
Urodzony 3 czerwca 1885 r. w Kaliszu Pomorskim. 11 marca 1914 r. rozpoczął naukę w szkole kadetów. 18 października 1904 r. otrzymał tytuł podchorążego. 18 sierpnia 1905 r. mianowano go na stopień podporucznika. 18 lutego 1913 r. został awansowany na stopień porucznika. 11 marca 1914 r. rozpoczął służbę w 8. brandenburskim pułku piechoty nr 64 General- Feldmarschall Prinz Friedrich Karl von Preußen. 1 października 1914 r. został adiutantem pułku. 24 grudnia 1914 r. awansowano go na stopień kapitana i przeniesiono na stanowisko dowódcy kompanii piechoty. 1 grudnia 1915 r. został przeniesiony do Sztabu Generalnego. Od 27 stycznia 1917 r. służył w sztabie 29. Dywizji Rezerwowej. Po wojnie pozostał w Reichswehrze. Wiosną 1920 r. dowodził kompanią 9. pułku piechoty nr 5. Po redukcji armii został dowódcą kompanii 9. pruskiego pułku piechoty. 1 maja 1922 r. przeniesiono go do Dowództwa Artylerii III w Berlinie. Na początku 1924 r. został przeniesiony do Dowództwa Piechoty VI w Hanowerze. 1 lutego 1925 r. awansowano go na stopień majora. 1 października 1926 r. został oficerem sztabu 4. Dywizji Reichswehry. Od 1 lipca 1929 r. objął dowództwo III batalionu 18. pułku piechoty w Bückeburgu. 1 października 1929 r. został awansowany na stopień podpułkownika. 1 kwietnia 1932 r. awansowano go na stopień pułkownika i przeniesiono na stanowisko dowódcy 15. pułku piechoty w Kassel. W październiku 1934 r. został przeniesiony na stanowisko Komendanta Fortyfikacji Stuttgartu. 1 marca 1935 r. mianowano go na stopień generała majora. Od 15 października 1935 r. dowodził 24. Dywizją Piechoty w Chemnitz. 1 kwietnia 1937 r. awansowano go na stopień generała porucznika. 1 kwietnia 1938 r., po aneksji Austrii, otrzymał awans na stopień generała piechoty i został Dowódcą Okręgu XVII w Wiedniu. Brał udział w agresji na Polskę. 6 września 1939 r. wraz z swoim XVII Korpusem Armijnym ze składu 14. Armii generała pułkownika Wilhelma Lista wkroczył do Krakowa. Następnie walczył na kierunku południowo wschodnim. 14 września 1939 r. podległe mu jednostki zaatakowały Przemyśl. Jego Korpus działał także pod Lwowem. W 1940 r., nadal jako dowódca XVII Korpusu, brał udział w kampanii francuskiej. Po kapitulacji Francji przeniesiono go na teren południowej Polski. W 1941 r. poprowadził swój Korpus na wschód. Walczył pod Kowlem, Kijowem, Biełgorodem. 23 stycznia 1942 r. przeniesiono go w stan spoczynku. 1 maja 1942 r. wrócił do służby w Dowództwie Okręgu Wojskowego II w Szczecinie. Początkowo był zastępcą dowódcy, a potem dowódcą Okręgu Korpusu. Podlegały mu m.in. obozu jenieckie na tamtym terenie. 20 lipca 1944 r. uczestniczył w Szczecinie na Kaiser-Wihelm Strasse w uroczystościach ku czci gauleitera Pomorza i komisarza obrony Rzeszy na Pomorzu Franza Schwede-Coburg. Na wieść o zamachu na Adolfa Hitlera połączył się telefonicznie z feldmarszałkiem Wilhelmem Keitlem i dowiedział się ,że Führer żyje. Ze swojej kwatery w Quistorp-Aue (dziś Jasne Błonia) rozmawiał telefonicznie z jednym z czołowych spiskowców, generałem pułkownikiem Erichem Hoepnerem. Odmówił mu wsparcia i nie poparł zamachowców. Z końcem lipca 1944 r. zintensyfikował przygotowania do obrony Pomorza. 1 lutego 1945 r. przeniesiono go do rezerwy kadrowej. Po klęsce Niemiec 8 maja 1945 r. trafił do brytyjskiej niewoli. W maju 1948 r. został zwolniony.        
Zmarł 31 grudnia 1959 r. w Hamburgu.        
Odznaczony: Rycerskim Krzyżem Żelaznym (31 sierpnia 1941 r.), Krzyżem Niemieckim (srebrnym, 22 kwietnia 1945 r.), Orderem Korony Pruskiej 4 klasy, Orderem Królewskiego Domu Hohenzollernów z Mieczami, Krzyżem Żelaznym 1 i 2 klasy, Wojennym Krzyżem Zasługi 1 klasy z Mieczami, Wojennym Krzyżem Zasługi 2 klasy, Orderem Książęcego Domu Hohenzollernów 3 klasy z Mieczami, bawarskim Orderem Wojskowej Zasługi 4 klasy z Mieczami, Honorową Odznaką Za dzielność” , Krzyżem Honorowym Kombatantów 1914-1918, Medalem Siły Zbrojne klasy 1 i 3 (za 12 i 25 lat służby), Medalem Pamiątkowym 13 marca 1938 r., Medalem Pamiątkowy 1 października 1938 r., austriackim Krzyżem Zasługi Wojskowej 3 klasy.