Z Małopolska w II Wojnie Światowej
KUBLER Emil „Wróg” (1912 - ?) – żołnierz Armii Krajowej.
Urodzony 1 stycznia 1912 r. w
Stanisławowie. Syn Romana i
Anieli. Został
zaprzysiężony do
Związku Walki Zbrojnej w
grudniu 1939 r. w Łańcucie w
stopniu porucznika. Był
zastępcą komendanta Placówki Łańcut-Miasto. Organizował oddziały w
Placówce Łańcut Obwodu Łańcut. W grudniu 1941 r. zagrożony aresztowaniem został przeniesiony do Inspektoratu Jarosław. Dowodził plutonem Kedywu. W styczniu 1944 r.
przydzielono go do Zgrupowania Ernesta Wodeckiego. Brał udział w wyprawie za San. W czasie
„Burzy” był zastępcą dowódcy oddziału i oficerem operacyjnym.
Walczył do wkroczenia
Sowietów. Od sierpnia 1944 r. był poszukiwany przez NKWD. W grudniu 1946 r. został aresztowany przez funkcjonariuszy
Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Krakowie. Dwa lata i
trzy miesiące spędził w więzieniu. Mieszkał na osiedlu 1 Maja 3/18 w Łańcucie.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Armii Krajowej, czterokrotnie Medalem
Wojska, Krzyżem Kampanii
Wrześniowej.
Zaświadczenie
weryfikacyjne Emila Kublera, Koło byłych
Żołnierzy Armii Krajowej, Londyn
11.11.1985, zb. A. Zagórskiego; Deklaracja członkowska Związku Żołnierzy AK Emila Kublera, 15 kwietnia
1989, zb. A. Zagórskiego;