Z Małopolska w II Wojnie Światowej
KUNICKI Aleksander, „Marian”, „Rayski”, (1898 - ?) – oficer Armii Krajowej.
Urodzony
26 lutego 1898 r. w Demni Wyżnej1. Syn woźnego
dóbr Groedlów2. Od maja 1916 r. służył w wojsku austriackim w 41.
pułku piechoty na froncie
włoskim3. W 1918 r.
dostał się do niewoli4. Osadzono go w obozie w
Weronie5. 6 czerwca 1919 r. wrócił do Polski6. Służył w 3.
pułku strzelców
podhalańskich7. W lutym 1920
r. brał udział w przyłączaniu Pomorza8.
Uczestniczył w wojnie
polsko-bolszewickiej 1920 r. i w III Powstaniu Śląskim9. Od marca 1934 r.
służył w Samodzielnym Referacie Informacyjnym Dowództwa Okręgu Korpusu V w Bielsku10. W stopniu
sierżanta
kierował bielską ekspozyturą Samodzielnego Referatu Informacyjnego
Dowództwa Okręgu Korpusu V
Kraków11. Był szefem
kontrwywiadu 21. Dywizji Piechoty Górskiej12. Od 1938 r. był szefem kontrwywiadu w
Cieszynie13. 17 września
1939 r. przekroczył
rumuńską granicę w Kutach14. 6 października 1939 r. wyjechał z cywilnymi dokumentami do
Francji15. Dotarł do
Paryża 23 października 1939 r16.
Był szefem kontrwywiadu w
obozie w Coetquidan17. W grudniu 1939 r.
przeniesiono go do Komendy Głównej Związku
Walki Zbrojnej we Francji18. Po upadku Francji na
ochotnika wrócił do
Kraju19. Od wiosny 1941 r. przebywał w Generalnym Gubernatorstwie20. Działał w Związku Walki
Zbrojnej na Żywiecczyźnie21. Konspirował w Krakowie. W drugiej połowie 1941 r. przerzucono go do
Lwowa22. Wrócił do
Krakowa23. Jesienią 1941
r. został szefem
kontrwywiadu Okręgu
Brześć nad Bugiem
Związku Walki
Zbrojnej24. W grudniu 1942 r. został zdekonspirowany i przerzucony do Warszawy25. Od 1
stycznia 1943 r. był szefem
wywiadu centralnego dyspozycyjnego oddziału dywersyjnego „OSA-KOSA”26. Przygotowywał od strony wywiadowczej akcję „Krüger”27. W drugiej połowie 1943 r. objął funkcję kierownika komórki wywiadowczej w
oddziale „Agat”-„Pegaz”-„Parasol”28. Był kierownikiem wywiadu oddziałów dyspozycyjnych Kedywu Komendy
Głównej Armii
Krajowej29. Przygotowywał
od strony wywiadowczej akcję
„Kutschera”30 w Warszawie.
Wiosną 1944 r.
został skierowany do Krakowa
celem przygotowania zamachu na Wilhelma Koppego31. Mianowano go
podporucznikiem czasu wojny32. Został awansowany na stopień porucznika33. Nie został zawiadomiony o godzinie „W” w Warszawie34. Po
powstaniu warszawskim przebywał w Częstochowie35. Wyjechał do Krakowa36. 6 stycznia 1945 r.
został zatrzymany przez
gestapo w Krakowie37. Był przesłuchiwany przez Schuberta38. Po wojnie
pracował na stanowisku
urzędniczym w
Bielsku39. Został
oskarżony o
współpracę z Gestapo40. Wojskowy Sąd Specjalny skazał go 18 października 1945 r. (bez przesłuchania świadków obrony) na karę śmierci41. Po interwencji Jana
Mazurkiewicza „Radosław” u
Bolesława Bieruta
Sąd Najwyższy zrewidował wyrok42 i zwrócił sprawę do ponownego rozpatrzenia. W kwietniu
1946 r. został uniewinniony
przez Wojskowy Sąd Rejonowy
w Katowicach43. Pozostał w
Bielsku44.
Zmarł w 1986 r. Bielsku-Białej, został
pochowany na tamtejszym cmentarzu45.
Odznaczony
Krzyżem Virtuti Militari
(przez dowódcę Armii
Krajowej)46.
Od 4 lutego 1923 był żonaty z Dorotą
Połoncarz, miał córkę Izabelę (urodzoną w 1923 r.) i syna Ireneusza (urodzonego
w 1925 r.).
Kantyka Jan, Na
beskidzkich szlakach, Katowice 1984, s. 25; Kunicki
Aleksander, Cichy front,
Warszawa 1968, s. 201, 207; Kunicki Aleksander, Sukces i klęska, „Kierunki” 1967 nr 35 s. 11; Mianowski Tomasz,
Schroniska górskie w Karpatach Polskich w latach
1939-1945, Warszawa 1987, s. 15; Słownik
uczestniczek walki o niepodległość Polski
1939-1945, Warszawa 1988, s. 158; Szare Szeregi. Harcerze 1939-1945. Tom
II, red. Jerzy Jabrzemski, Warszawa 1988, s . 5, 7; Z
żałobnej karty : Aleksander
Kunicki, „Kierunki”
1986 nr 27 s. 9;
1 Szare Szeregi. Harcerze 1939-1945. Tom II, red. Jerzy Jabrzemski, Warszawa 1988, s . 5;
2 Szare Szeregi. Harcerze 1939-1945. Tom II, red. Jerzy Jabrzemski, Warszawa 1988, s . 5;
3 Szare Szeregi. Harcerze 1939-1945. Tom II, red. Jerzy Jabrzemski, Warszawa 1988, s . 5;
4 Szare Szeregi. Harcerze 1939-1945. Tom II, red. Jerzy Jabrzemski, Warszawa 1988, s . 5;
5 Szare Szeregi. Harcerze 1939-1945. Tom II, red. Jerzy Jabrzemski, Warszawa 1988, s . 5;
6 Szare Szeregi. Harcerze 1939-1945. Tom II, red. Jerzy Jabrzemski, Warszawa 1988, s . 5;
7 Szare Szeregi. Harcerze 1939-1945. Tom II, red. Jerzy Jabrzemski, Warszawa 1988, s . 5;
8 Szare Szeregi. Harcerze 1939-1945. Tom II, red. Jerzy Jabrzemski, Warszawa 1988, s . 5;
9 Szare Szeregi. Harcerze 1939-1945. Tom II, red. Jerzy Jabrzemski, Warszawa 1988, s . 5;
10 Szare Szeregi. Harcerze 1939-1945. Tom II, red. Jerzy Jabrzemski, Warszawa 1988, s . 7;
11 Mianowski Tomasz, Schroniska górskie w Karpatach Polskich w latach 1939-1945, Warszawa 1987, s. 15;
12 Kantyka Jan, Na beskidzkich szlakach, Katowice 1984, s. 25;
13 Szare Szeregi. Harcerze 1939-1945. Tom II, red. Jerzy Jabrzemski, Warszawa 1988, s . 7;
14 Szare Szeregi. Harcerze 1939-1945. Tom II, red. Jerzy Jabrzemski, Warszawa 1988, s . 7;
15 Szare Szeregi. Harcerze 1939-1945. Tom II, red. Jerzy Jabrzemski, Warszawa 1988, s . 7;
16 Szare Szeregi. Harcerze 1939-1945. Tom II, red. Jerzy Jabrzemski, Warszawa 1988, s . 7;
17 Szare Szeregi. Harcerze 1939-1945. Tom II, red. Jerzy Jabrzemski, Warszawa 1988, s . 7;
18 Szare Szeregi. Harcerze 1939-1945. Tom II, red. Jerzy Jabrzemski, Warszawa 1988, s . 7;
19 Szare Szeregi. Harcerze 1939-1945. Tom II, red. Jerzy Jabrzemski, Warszawa 1988, s . 7;
20 Szare Szeregi. Harcerze 1939-1945. Tom II, red. Jerzy Jabrzemski, Warszawa 1988, s . 7;
21 Z żałobnej karty : Aleksander Kunicki, „Kierunki” 1986 nr 27 s. 9;
22 Z żałobnej karty : Aleksander Kunicki, „Kierunki” 1986 nr 27 s. 9;
23 Szare Szeregi. Harcerze 1939-1945. Tom II, red. Jerzy Jabrzemski, Warszawa 1988, s . 7;
24 Z żałobnej karty : Aleksander Kunicki, „Kierunki” 1986 nr 27 s. 9;
25 Szare Szeregi. Harcerze 1939-1945. Tom II, red. Jerzy Jabrzemski, Warszawa 1988, s . 7;
26 Szare Szeregi. Harcerze 1939-1945. Tom II, red. Jerzy Jabrzemski, Warszawa 1988, s . 7;
27 Mianowski Tomasz, Schroniska górskie w Karpatach Polskich w latach 1939-1945, Warszawa 1987, s. 15;
28 Z żałobnej karty : Aleksander Kunicki, „Kierunki” 1986 nr 27 s. 9;
29 Kunicki Aleksander, Sukces i klęska, „Kierunki” 1967 nr 35 s. 11;
30 Mianowski Tomasz, Schroniska górskie w Karpatach Polskich w latach 1939-1945, Warszawa 1987, s. 15;
31 Kunicki Aleksander, Sukces i klęska, „Kierunki” 1967 nr 35 s. 11;
32 Z żałobnej karty : Aleksander Kunicki, „Kierunki” 1986 nr 27 s. 9;
33 Z żałobnej karty : Aleksander Kunicki, „Kierunki” 1986 nr 27 s. 9;
34 Kunicki Aleksander, Cichy front, Warszawa 1968, s. 207;
35 Z żałobnej karty : Aleksander Kunicki, „Kierunki” 1986 nr 27 s. 9;
36 Kunicki Aleksander, Cichy front, Warszawa 1968, s. 207;
37 Kunicki Aleksander, Cichy front, Warszawa 1968, s. 201;
38 Kunicki Aleksander, Cichy front, Warszawa 1968, s. 201;
39 Kunicki Aleksander, Cichy front, Warszawa 1968, s. 207;
40 Kunicki Aleksander, Cichy front, Warszawa 1968, s. 207;
41 Kunicki Aleksander, Cichy front, Warszawa 1968, s. 207;
42 Kunicki Aleksander, Cichy front, Warszawa 1968, s. 207;
43 Z żałobnej karty : Aleksander Kunicki, „Kierunki” 1986 nr 27 s. 9;
44 Kunicki Aleksander, Cichy front, Warszawa 1968, s. 207;
45 Z żałobnej karty : Aleksander Kunicki, „Kierunki” 1986 nr 27 s. 9;
46 Z żałobnej karty : Aleksander Kunicki, „Kierunki” 1986 nr 27 s. 9;
