Z Małopolska w II Wojnie Światowej
MACKENSEN von Friedrich August
Eberhard.
Urodzony 24 września 1889 r. w Bydgoszczy. Syn Augusta. Do armii wstąpił w 1908 r. Został mianowany na stopień podporucznika, a następnie awansowany na stopień porucznika. W 1915 r. został ranny. Przeniesiono go do służby w sztabie. Po zawieszeniu broni w 1918 r. pozostał w armii. Przed 1934 r.
został awansowany na
stopień pułkownika. W 1935 r. został mianowano go szef sztabu X Korpusu
Armijnego. W 1937 r. został
przeniesiony na stanowisko dowódcy brygady kawalerii. Na stopień generała majora mianowano go w 1938 r. W maju
1939 r. został szefem sztabu
14 Armii. 3 października
1939 r. został mianowany
szefem sztabu Dowództwa Okręgu Kraków. 10 października 1939 r. przekazał swoje obowiązki
pułkownikowi Körnerowi. 1
stycznia 1940 roku został
awansowany na stopień
generała porucznika. W
czasie kampanii francuskiej 1940 r. był szefem sztabu 12. Armii. W sierpniu 1940 r. awansowano go na
stopień generała kawalerii. W styczniu 1941 r.
został dowódcą III Korpusu w Grupie Armii „Południe”. W listopadzie 1942 r. objął dowództwo 1. Armii Pancernej po
generale Paulu Ewaldzie Kleiście przeniesionym na dowódcę Grupy Armii „A”.
Dowodził 1. Armią Pancerną w czasie trzeciej bitwy o Charków w
marcu 1943 r. Został
awansowany na stopień
generała pułkownika w 1943 r. Przeniesiono go na
stanowisko dowódcy 14. Armii do Włoch. W czerwcu 1944 r. przeszedł na emeryturę. Po kapitulacji Niemiec
dostał się do niewoli. W 1947 r. został aresztowany i skazany na
karę śmierci. Wyrok obniżono mu do 21 lat więzienia. Został zwolniony w 1952 r.
Zmarł 19 maja
1969 r. nieopodal Nortorf w Szlezwiku-Holsztynie.
Odznaczony
Krzyżem Rycerskim
Żelaznego Krzyża (27 lipca 1941 r.) z Dębowymi Liśćmi (26 maja 1942 r.), Krzyżem Żelaznym I i II klasy (w 1914 r.) z
okuciami, Odznaką Za Rany,
Odznaką Za Długoletnią Służbę od IV do I
klasy, Medalem Pamiątkowym
13 marca 1938 r.