Z Małopolska w II Wojnie Światowej

MAJEWSKI Kazimierz Wincenty.           
 Urodzony 22 stycznia 1873 r. w Siebieczowie. Syn Feliksa (urzędnika samorządowego w Sokalu) i Amalii z d. Danek. Maturę zdał w 1891 r. w Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie. Rozpoczął studia na Wydziale Przyrodniczo-Lekarskim Uniwersytetu Lwowskiego. Przeniósł się na studia do Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W

1897 r. z tytułem doktora wszech nauk medycznych ukończył studia. Podjął pracę Klinice Okulistycznej. Początkowy był praktykantem, potem drugim, a następnie pierwszym asystentem. W 1902 r. habilitował się. Od 1904 r. prowadził prywatną praktykę, jednocześnie pracując na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1908 r. mianowano go profesorem nadzwyczajnym. W grudniu 1915 r. został pełniącym obowiązki kierownikiem Katedry Okulistyki, a także dyrektorem Kliniki Okulistycznej (oficjalne nominacje otrzymał w 1917r.). W latach I wojny światowej pracował w III Szpitalu Fortecznym w Krakowie. Mimo wojny od stycznia 1916 r. prowadził wykłady dla studentów. W 1918 r. współorganizował Zakład Leczniczo-Wychowawczy dla Dzieci Chorych na Jaglicę w Witkowicach. Zaraził się od jednego z pacjentów jaglica i stracił oko. W niepodległej Polsce nadal był kierownikiem Katedrę Okulistyki i dyrektorem Kliniki Okulistyki. Współredagował „Klinikę Oczną”. W 1920 r. wybrano go na stanowisko dziekana Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W 1937 r. był współzałożycielem Polskiego Towarzystwa Okulistycznego, został prezesem Oddziału Krakowskiego Towarzystwa. Wybrano go przewodniczącym krakowskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Lekarskiego. Był członkiem honorowym Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego. Kierował pracami Francusko-Polskiego Towarzystwa Lekarskiego. Pracował Dyrekcji Uniwersyteckiej Szkoły Pielęgniarek, był członkiem Zarządu Krakowskiej Lecznicy Związkowej. Był przewodniczącym Krakowskiego Towarzystwa Muzycznego, współorganizował orkiestrę symfoniczną. W 1938 r. wszedł do komitetu wyborczego Polskiego Bloku Katolickiego. W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. opatrywał w Klinice Okulistycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego i w Szpitalu św. Łazarza rannych przywożonych z frontu. Został aresztowany 6 listopada 1939 r. w czasie Sonderaktion Krakau.<span lang="IT" />Przy aresztowaniu zrewidowano go. Po przewiezieniu krytą ciężarówką przez Gołębią, Wiślną, Zwierzyniecką, Podwalem, Karmelicką, Alejami Trzech Wieszczów do więzienia Montelupich został wpisany do więziennej ewidencji. 7 listopada 1939 r. ok. 10,00 rano przewieziono go do koszar 20. pułku piechoty przy ul. Mazowieckiej. 9 listopada 1939 r. został wywieziony koleją z Krakowa-Łobzowa do więzienia we Wrocławiu. 10 listopada 1939 r. osadzono go w więzieniu karnym przy Kletschkauerstrasse 31 (obecnie ul. Kleczkowska) lub więzieniu śledczym przy Freiburgerstrasse (obecnie ul. Świebodzka). 27 listopada 1939 r. po godz. 20,00 został przewieziony karetką więzienną na dworzec główny we Wrocławiu. Po dwugodzinnym oczekiwaniu w tunelu pod torami kolejowymi zapędzono go do pociągu. 28 listopada 1939 r. z przystanku leśnego za stacją kolejową w Oranienburgu około godz. 16,00 w padającym deszczu ze śniegiem przepędzono go do bramy KL Sachsenhausen i poddano procedurze przyjęcia (kąpiel, strzyżenie, odebranie ubrań, pieniędzy i zegarków, wydanie obozowych pasiaków). 29 listopada 1939 r. zapoznano go z regulaminem obozowym i przydzielono do baraku. Zachorował i umieszczono go w obozowym szpitalu. 8 lutego 1940 r. kiedy zwolniono go z KL Sachsenhausen nie mógł iść o własnych siłach. Wrócił do Krakowa. Został wysiedlony z mieszkania przy ulicy Dunajewskiego. Zamieszkał przy ul. Dietla 83. Podjął prywatną praktykę lekarską, leczył pacjentów skierowanych przez Polski Czerwony Krzyż i Radę Główną Opiekuńczą. Od stycznia 1945 r. nadal był profesorem okulistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1947 r. przeszedł w stan spoczynku.       
Zmarł 5 września 1959 r. Został pochowany na cmentarzu salwatorskim. 
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta, Srebrnym Medalem Za Długoletnia Służbę, austriackim Orderem Franciszka Józefa, francuskim Krzyżem Kawalerskim Legii Honorowej.   
Był żonaty z Bronisławą Mostowską. Miał troje dzieci.     
Gwiazdomorski Jan, Wspomnienia z Sachsenhausen, Kraków 1969, s. 271; Kazimierz Majewski, krakowianie1939-56.mhk.pl. [dostęp 6 września 2019 r]; Kazimierz Majewski, su.krakow.pl. [dostęp 6 września 2019 r]; Kazimierz Majewski, uj.edu.pl. [dostęp 6 września 2019 r]; Okulski Jerzy, Majewski Kazimierz Wincenty, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XIX, s. 185 – 186; Prezydium Polskiego Bloku Katolickiego, „Głos Narodu”, 1938 nr 314 z 15 listopada, s. 9-10; <span />Relacje pracowników Uniwersytetu Jagiellońskiego o ich losach osobistych i dziejach uczelni w czasie drugiej wojny światowej',Z prac Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Seria F, Tom 5, Kraków 2005, s. 208 – 211; S. Jerzy, Kto to przypomni Niemcom? ]]http://web.archive.org/web/20110719042740/http://lists.ceti.pl/pipermail/wiec/20071011/011790.html<span /> [dostęp 19 czerwca 2020]; Wroński Tadeusz, 'Kronika okupowanego Krakowa', Kraków 1974, s. 47, 405;