Z Małopolska w II Wojnie Światowej

MYSŁAKOWSKI Zygmunt Karol.
Urodzony 4 sierpnia 1890 r. w Nowym Mieście. W 1909 r. zdał eksternistycznie maturę w warszawskim V Gimnazjum Państwowym. Podjął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studiował kolejno nauki przyrodnicze, filozofię, psychologię i teorię poznania. Po ukończeniu studiów podjął pracę nauczyciela gimnazjalnego w Warszawie. Jednocześnie wykładał na Wyższych Kursach Pedagogicznych. W 1917 r. obronił na Uniwersytecie Jagiellońskim pracę ŁAKOWSKI Zygmunt Karoldoktorską z filozofii. Na początku lat 20. XX w. pracował w Lublinie na stanowisku dyrektora Seminarium Nauczycielskiego. Od 1924 r. pracował na stanowisku asystenta przy Seminarium Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1925 r. uzyskał habilitację z pedagogiki. W 1926 r. zatrudniono go na stanowisku kierownika katedry pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1927 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym. Był redaktorem czasopism pedagogicznych: „Chowanny”, „Kultura pedagogiczna” i „Ruch pedagogiczny”. 6 listopada 1939 r. został aresztowany w czasie „Sonderaktion Krakau”. Osadzono go w więzieniu Montelupich w Krakowie. Został przeniesiony do koszar przy ul. Mazowieckiej w Krakowie. Przewieziono go do więzienia we Wrocławiu. Został osadzony w KL Sachsenhausen. 8 lutego 1940 r. zwolniono go z obozu. Po powrocie do Krakowa prowadził tajne nauczanie. Z ramienia Polskiej Partii Socjalistycznej Wolność Równość Niepodległość działał w zespole kierującym pracami oświatowymi. Od lipca 1944 r. był członkiem konspiracyjnej, a od stycznia 1945 r. jawnej Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie. W styczniu 1945 r. (wg innych źródeł nastąpiło to dopiero w 1946 r.) wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej. W 1945 r. został mianowany profesorem zwyczajnym. Powrócił na stanowisko kierownika katedry pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był również założycielem w 1945 r. i pierwszym prezesem Towarzystwa Przyjaźni Polsko – Radzieckiej. Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1950-1956 równolegle z pracą na Uniwersytecie Jagiellońskim był rektorem Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. W 1960 r. przeszedł na emeryturę.    
Zmarł 1 października 1971 r. w Krakowie. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Odznaczony Krzyżem Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotą Odznaką Związku Nauczycielstwa Polskiego.          
Był trzykrotnie żonaty. Po raz pierwszy z Zofią Braun (aktorką). Z tego związku miał syna Andrzeja (urodzonego w 1917 r. oficera marynarki, zmarłego w 1963 r.). Po raz drugi w 1929 r. ożenił się z Heleną Kwiecińską (rozwiedli się w 1939 r.). Po raz trzeci od 1942 r. z Łucją Nowak. Z tego związku miał dwóch synów: Piotra i Pawła.          
Baścik Stefan, Zygmunt Mysłakowski [w:] Polski Słownik Biograficzny, tom XXII, Kraków-Wrocław 1977, s. 359-361; Chrobaczyński Jacek, Tajne nauczanie na Podkarpaciu, „Wojskowy Przegląd Historyczny” 1982 nr 1 s. 185; Dąbrowa-Kostka Stanisław, W okupowanym Krakowie, Warszawa 1972, s. 182; Gwiazdomorski Jan, Wspomnienia z Sachsenhausen, Kraków 1969, s. 254, 272; Kula Rafał, Mysłakowski Zygmunt, [w:] Słownik psychologów polskich, Elwira Kosnarewicz, Teresa Rzepa, Ryszard Stachowski (red.), Poznań 1992, s. 150-151; Leksykon Profesorów Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej 1946-2006, Feliks Kiryk, Józef Hampel, Iwona Pietrzkiewicz (red.), Kraków 2006; Okoń Wincenty, Zygmunt Mysłakowski – pedagog dwu epok, [w:] Okoń Wincenty, Wizerunki sławnych pedagogów polskich, Warszawa 2000, s. 309-333; Sławecki Ryszard, Manewr który ocalił Kraków, Kraków 1971, s. 94; Wroński Tadeusz, Kronika okupowanego Krakowa, Kraków 1974, s. 47, 405;