Z Małopolska w II Wojnie Światowej

OSTERKAMP Herbert

OSTERKAMP Herbert.        
Urodzony 7 maja 1894 r. w Hamm. 16 marca 1912 r.. rozpoczął służbę w stopniu chorążego w 7. pułku artylerii. 18 sierpnia 1913 r. został mianowany na stopień podporucznika ze starszeństwem z 19 sierpnia 1911 r. Wyruszył z tym pułkiem na front. Późnym latem 1916 r. przeniesiono go do innej jednostki. 5 października 1916 r. został awansowany na stopień porucznika. Do końca wojny służył w 51. pułku piechoty na stanowisku dowódcy kompanii. Po zakończeniu wojny należał do Freikorpsu. Od listopada 1919 r. służył w 4 pułku artylerii lekkiej. Pod koniec 1919 r. był komendantem garnizonu Stendal. W styczniu 1920 r. został przeniesiony do 6. pułku artylerii, a później do 1. pułku artylerii. W 1921 r. przeniesiono go na stanowisko oficera wyszkolenia w sztabie 1. Dywizji Piechoty w Królewcu. 1 listopada 1923 r. został awansowany na stopień kapitana. 1 grudnia 1923 r. przydzielono go do sztabu 1. pułku artylerii w Królewcu. 1 października 1925 r. został przeniesiony do sztabu III dywizjonu 6. pułku artylerii w Hanowerze.1 października 1927 r. został szefem 3. baterii 6. pułku artylerii w Münster. Latem 1930 r. został odkomenderowany do Ministerstwa Obrony, a 1 kwietnia 1931 r. przydzielony tam na stałe. Służył w Oddziale Ogólnym Biura Werbunkowego. 1 kwietnia 1932 r. został awansowany na stopień majora ze starszeństwem z 1 lutego 1932 r. W 1933 r. przeniesiono go bezpośrednio do Biura Werbunkowego. 1 kwietnia 1934 r. został przeniesiony do Oddziału Ogólnego Sztabu Armii. 1 października 1934 r. awansowano go na stopień podpułkownika. Od 15 września 1935. r. pracował na stanowisku szefa Oddziału Finansowego Sztabu Generalnego. 1 kwietnia 1937 r. został awansowany na stopień pułkownika. Od 12 września 1939 r. był szefem sztabu Dowództwa Okręgu Wojskowego Kraków. 18 września 1939 r. został awansowany na stopień generała majora (ale ze starszeństwem dopiero od 1 sierpnia 1940 r.) i mianowany szefem biura administracyjnego Dowództwa Wojsk Lądowych. 20 kwietnia 1941 r. awansowano go na stopień generała porucznika (ponownie ze starszeństwem dopiero od 1 grudnia 1941 r.). 1 czerwca 1943 r. został awansowany na stopień generała artylerii. 6 października 1944 r. odwołano go ze stanowiska. 1 listopada 1944 r. przeniesiono go na stanowisko zastępcy dowódcy XII Korpusu Armijnego. Jednocześnie mianowano go komendantem XII Okręgu Wojskowego. W marcu 1945 r. wyznaczono go na stanowisko dowódcy XII Korpusu Armijnego. 9 maja 1945 r. w Carlsbadzie dostał się do amerykańskiej niewoli.        
Zmarł 17 marca 1970 r. w Dortmundzie.        
Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Żelaznym (za I wojnę światową) z Okuciem, Srebrnym Krzyżem Niemieckim (18 VIII 1943), Krzyżem Kawalerskim Wojennego Krzyża Zasługi z Mieczami (7 XI 1944).        
Radziwończyk Kazimierz, Okupacyjny zarząd i zbrodnie wojenne Wehrmachtu podczas agresji na Polskę, Wojskowy Przegląd Historyczny 1973 nr 2 s. 116;