Z Małopolska w II Wojnie Światowej

(Różnice między wersjami)
Linia 661: Linia 661:
 
Walki Zbrojnej. Używał pseudonimu '''„Ski”'''. Brał udział w tajnym nauczaniu
 
Walki Zbrojnej. Używał pseudonimu '''„Ski”'''. Brał udział w tajnym nauczaniu
 
w ramach Państwowej Komisji Egzaminacyjnej „Kuźnica” jako jej członek,
 
w ramach Państwowej Komisji Egzaminacyjnej „Kuźnica” jako jej członek,
nauczyciel i egzaminator. W tajnym nauczaniu uczył religii i łaciny. W [[1942_lipiec|lipcu
+
nauczyciel i egzaminator. W tajnym nauczaniu uczył religii i łaciny. W [[1942 lipiec|lipcu
 
1942]] r. ukończył konspiracyjną Szkołę Podchorążych Rezerwy. Opracował ''„Modlitewnik polskiego żołnierza -''
 
1942]] r. ukończył konspiracyjną Szkołę Podchorążych Rezerwy. Opracował ''„Modlitewnik polskiego żołnierza -''
 
powstańca”,'' którego rękopis zachował się i pozostaje w zbiorach Archiwum''
 
powstańca”,'' którego rękopis zachował się i pozostaje w zbiorach Archiwum''
Linia 668: Linia 668:
 
niego dołączony w grudniu 1942 r. Współpracował przy wykonaniu sztandaru Inspektoratu
 
niego dołączony w grudniu 1942 r. Współpracował przy wykonaniu sztandaru Inspektoratu
 
Rzeszów Armii Krajowej. Początkowo był kapelanem Placówki Błażowa Armii
 
Rzeszów Armii Krajowej. Początkowo był kapelanem Placówki Błażowa Armii
Krajowej, następnie od stycznia do marca 1944 r. Podobwodu Rzeszów-Południe Armii
+
Krajowej, następnie od [[1944_styczeń|stycznia]] do [[1944_marzec|marca 1944]] r. Podobwodu Rzeszów-Południe Armii
 
Krajowej, w końcu od marca 1944 r. kapelanem Obwodu Rzeszów Armii Krajowej w
 
Krajowej, w końcu od marca 1944 r. kapelanem Obwodu Rzeszów Armii Krajowej w
 
stopniu kapitana. Jako kapelan brał udział w akcji „Burza” w rejonie Tyczyna i
 
stopniu kapitana. Jako kapelan brał udział w akcji „Burza” w rejonie Tyczyna i

Wersja z 17:16, 19 wrz 2023


PILIPIEC Michał.

Urodzony 28 listopada 1912 r. w Tarnawce gmina Krasiczyn, pow. Przemyśl. Syn Bazylego (Ukraińca, wyznania grecko-katolickiego, ubogiego rolnika) i Anny z d. Ryglewskiej (Polki, wyznania rzymsko-katolickiego). Zgodnie z tradycją, nakazującą wychowanie potomstwa w zgodzie z wyznaniem rodzica tej samej płci, został ochrzczony i bierzmowany w cerkwi. W 1914 r. ojciec wyruszył na wojnę, a pod jego nieobecność matka przepisała wszystkie dzieci na obrządek łaciński, co po powrocie z frontu ojca stało się powodem opuszczenia przez niego rodziny, wyjazdu na Białostocczyznę, gdzie wszelki słuch o nim zaginął. Ukończył czteroklasową szkołę w rodzinnej Tarnawce. W 1923 r. rozpoczął naukę w Państwowym Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Przemyślu. Tam w 1931 r. zdał maturę. W 1931 r. oficjalnie zmienił obrządek z greckiego na rzymsko-katolicki i rozpoczął naukę w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu. 21 czerwca 1936 r. otrzymał w bazylice katedralnej w Przemyślu święcenia kapłańskie i objął obowiązki księdza pomocniczego w parafii Pniów koło Tarnobrzega. W 1938 r. został przeniesiony do parafii Futoma w Dekanacie Dynowskim. Od 1 października 1939 r. był wikariuszem parafii Błażowa. Z początkiem 1940 r. został zaprzysiężony na rotę Związku Walki Zbrojnej. Używał pseudonimu „Ski”. Brał udział w tajnym nauczaniu w ramach Państwowej Komisji Egzaminacyjnej „Kuźnica” jako jej członek, nauczyciel i egzaminator. W tajnym nauczaniu uczył religii i łaciny. W lipcu 1942 r. ukończył konspiracyjną Szkołę Podchorążych Rezerwy. Opracował „Modlitewnik polskiego żołnierza - powstańca”, którego rękopis zachował się i pozostaje w zbiorach Archiwum Akt Nowych. Współpracował z redakcją pisma konspiracyjnego „Na Posterunku”, oraz współdziałał przy wyprodukowaniu opłatka partyzanckiego, który był do niego dołączony w grudniu 1942 r. Współpracował przy wykonaniu sztandaru Inspektoratu Rzeszów Armii Krajowej. Początkowo był kapelanem Placówki Błażowa Armii Krajowej, następnie od stycznia do marca 1944 r. Podobwodu Rzeszów-Południe Armii Krajowej, w końcu od marca 1944 r. kapelanem Obwodu Rzeszów Armii Krajowej w stopniu kapitana. Jako kapelan brał udział w akcji „Burza” w rejonie Tyczyna i na Popielaku. Po wkroczeniu Sowietów, we wrześniu 1944 r. w otwartym w Błażowej gimnazjum przyjął obowiązki katechety i nauczyciela języka łacińskiego. Został aresztowany 4 grudnia 1944 r. w Błażowej w zakrystii kościoła po odprawionej mszy przez grupę operacyjną Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego i Milicji Obywatelskiej dowodzoną przez Zygmunta Bieszczanina. Przywieziono go wraz z innymi aresztowanymi do Rzeszowa, gdzie został osadzony w budynku zajmowanym przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego przy ul. Kraszewskiego 4. Następnie przeniesiono go do aresztu przy ul. Jagiellońskiej 13. W czasie śledztwa został w nieludzki sposób zmasakrowany. 7 grudnia 1944 r. został przewieziony do więzienia w Zamku w Rzeszowie. Doraźny sąd wojskowy, orzekający pod przewodnictwem Zygmunta Bieszczanina skazał go na karę śmierci.

Został zamordowany 8 grudnia 1944 r. w lasach głogowskich przez oddział z Wojewódzkiego Wydziału Śledczego Milicji Obywatelskiej w Rzeszowie w składzie: major Głowacki, starszy sierżant Saturn, sierżant Wiśniewski, plutonowy Zima, plutonowy Szymkiewicz, kapral Wojtasik, kapral Służałek, szeregowy Kostecki, szeregowy Ormaniuk i trzech funkcjonariuszy. Głowy zwłok zamordowanych obłożono szmatami oraz papą i po oblaniu benzyną podpalono. Na drugi dzień miejscowy leśniczy odnalazł porzucone przy drodze w krzakach zmasakrowane i opalone zwłoki. Zwłoki zostały pogrzebane w miejscu dokonanego mordu. W marcu 1977 r. dokonano ekshumacji i identyfikacji szczątków pomordowanych, których następnie pochowano na cmentarzu w Błażowej.

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami (1944).

Zeszyt ewidencyjny Obwodu AK Rzeszów z 2 I 1944, k. 7. Fotokopia w zbiorach IPN w Krakowie; Pieśni, modlitwy o charakterze politycznym Oddział VI AAN sygn. 203/XI-7; Raport mjr. Głowackiego zastępcy Wojewódzkiego Komendanta MO do Głównego Komendanta MO w Lublinie z dnia 14 XII 1944 nr 287/44, Archiwum KWP Rzeszów, sygn. 11/44 k. 13-14; Brydak Edward, Wojskowy ruch oporu na Rzeszowszczyźnie. Wspomnienia kap. rez. mgr Edwarda Brydaka „Andrzeja”, żołnierza Armii Krajowej, Rzeszów, kwiecień 1978 rok, Kraków 1989, s. 75, 78, 112; Brzęk Gabriel, Tajne nauczanie w oddziałach konspiracyjnych i partyzanckich na Rzeszowszczyźnie, Rocznik Komisji Nauk Pedagogicznych”, 1971, t. XIII, s. 170, 173; Brzęk Gabriel, Tajna oświata cywilna i wojskowa w Rzeszowskiem i Dębickiem w mrokach hitlerowskiej okupacji, Rzeszów 1988, s. 150; Brzęk Gabriel, Z Błażowej ku źródłom wiedzy, Lublin 1992, s. 28, 261, 279, 284, 285, 314-319; Brzęk Gabriel, Ksiądz Michał Pilipiec. Bohater i męczennik sprawy polskiej, Lublin 1995, ss. 64, fot.; Jacewicz Wiktor, Woś Jan, Martyrologium polskiego duchowieństwa rzymsko-katolickiego pod okupacją hitlerowską w latach 1939-1945, Zeszyt I, Straty osobowe, Warszawa 1977, s. 171; Janusz Stefan, Szkolnictwo i oświata w pow. dębickim w okresie hitlerowskiej okupacji, „Rocznik Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Dębicy”, 1969, t. I, s. 155; Kruczek Adam, Ubecki mord na kapłanie. Zginął na służbie, „Nasz Dziennik”, 6 I 1999, s. 9; Kryczko Michał Jerzy, Ksiądz Michał Pilipiec ps. „Ski” kapelan Obwodu Armii Krajowej Rzeszów, „Rocznik Przemyski”, T. XXVII, Przemyśl 1990, s. 321, 322, 323, 324, 325, 326, 328-331, 337, 350, 352, 354, 357, 358; Księga Jubileuszowa. 25 lat pasterskiego posługiwania ks. biskupa Ignacego Tokarczuka, Brzozów-Stalowa Wola 1991, s. 242; Kubik Ludwik, Z dziejów tajnego nauczania, „Tygodnik Powszechny” 1961 nr 51 (673); Wójcik Zbigniew K., Rzeszów w latach drugiej wojny światowej, Rzeszów-Kraków 1998, s. 205, 210, 221, 300; Zagórski Andrzej, Konspiracyjny opłatek, „WTK” nr 2(800), 1969, s. 7; Zagórski Andrzej, Księża Rzeszowszczyzny w walce z okupantem, „WTK” 1969 nr 50 (848), s. 7; Zagórski Andrzej, Pilipiec Michał, [w:] Małopolski Słownik Biograficzny Uczestników Dzialań Niepodległościowych, t. 5, Kraków 1999; Zagórski Andrzej: ...  Przez kaźń  zbiorową -  wybaw  nas  Panie... -  Rzecz o  ks. Michale Pilipcu, „San” 1989 nr 8, s. 8-9; Zagórski Andrzej, Z badań nad strukturą organizacyjną ruchu oporu w Rzeszowszczyźnie (Związek Walki Zbrojnej - Armia Krajowa),„Studia Historyczne” nr 1(40), 1968, s. 101;