Z Małopolska w II Wojnie Światowej

PRAWOCHEŃSKI Roman.          
 Urodzony 11 września 1877 r. w

Liweince, w guberni woroneskiej. Maturę zdał w Taganrogu. Studiował na wydziale matematyczno-przyrodniczym Uniwersytetu w Petersburgu. W latach 1910-1917 pracował na stanowisku starszego specjalisty do spraw hodowli w Departamencie Rolnictwa Głównego Zarządu Dóbr Państwowych. Jednocześnie kierował Stacjami Doświadczalnymi Hodowli Koni w Petersburgu i w Moskwie. Od 1919 r. wykładał hodowlę zwierząt na kursach dla agronomów i lekarzy weterynarii przy Politechnice w Kijowie. W 1919 r. przyjechał do Polski. Pracował jako starszy referent w Wydziale Hodowli Koni Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Państwowych. Przeniósł się na stanowisko kierownika Wydziału Hodowli Zwierząt Państwowego Instytutu Naukowego Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach. W 1925 został mianowany profesorem zwyczajnym hodowli zwierząt na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był edytorem „Praktycznej encyklopedii gospodarstwa wiejskiego”. 6 listopada 1939 r. został aresztowany w czasie Sonderaktion Krakau. Osadzono go na krótko w więzieniu Montelupich, później w koszarach przy ul. Mazowieckiej. 9 listopada 1939 r. został wywieziony do więzienia we Wrocławiu. 27 listopada 1939 r. przetransportowano go do KL Sachsenhausen. 8 lutego 1940 r. zwolniono go z obozu. Po powrocie do Krakowa podjął pracę w Izbie Rolniczej. W 1941 r. przeniósł się do Instytutu Rolniczego w Puławach. Zorganizował tam doświadczalną stadninę koników polskich. Od 1944 r. wykładał na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Zorganizował tam Katedrę Ogólnej Hodowli Zwierząt. W 1945 roku, w reaktywowanym Państwowym Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach, stworzył Dział Hodowli Koni. W 1952 r. został tytularnym członkiem Polskiej Akademii Nauk. W 1953 r. został wykładowcą Wyższej Szkoły Rolniczej w Krakowie. W 1954 r. ze względu na stan zdrowia wycofał się z aktywnego życia.          
Zmarł 6 sierpnia 1965 r. w Krakowie. Zostal pochowany na cmentarzu Rakowickim.     
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, francuskim Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rolniczej.           
Był żonaty, miał córkę (zamężną Niewodniczańską).         
Doktorzy honoris causa Studium, Wydziału Rolniczego UJ, Akademii Rolniczej im. H. Kołłątaja w Krakowie i pracownicy Wydziału Rolniczego UJ, Akademii Rolniczej im. H. Kołłątaja w Krakowie, doktorzy honoris causa innych uczelni (pod redakcją Zdzisława Kośka), Kraków 1991; Gwiazdomorski Jan, Wspomnienia z Sachsenhausen, Kraków 1969, s. 273; Wroński Tadeusz, Kronika okupowanego Krakowa, Kraków 1974, s. 47, 406;