Z Małopolska w II Wojnie Światowej
ROZMARNOWICZ Andrzej „Andrzej” (1923 – 1999), żołnierz Armii Krajowej.
Urodzony w 1923 r. w Krakowie. Syn
Bolesława i Zofii z d.
Kowenickiej. Maturę
zdał na tajnych kompletach.
Od 1941. był plutonowym
podchorąży w III Odcinku
Związku Odwetu Obwodu
Kraków-Miasto Związku Walki
Zbrojnej. W lipcu 1941 r. wprowadził do Związku
Walki Zbrojnej A. J. Kontrymowicza-Ogińskiego. Był
dowódcą plutonu, potem
zastępcą dowódcy 1. kompanii III Odcinka Obwodu
Kraków-Miasto. Pod koniec 1942 r. zorganizował drużynę w budynku straży pożarnej przy ul. Potockiego
spośród członków Pomocniczej Służby Przeciwlotniczej (LHD). Przez pewien czas sam był również członkiem LHD. W 1943 r.
powielił w mieszkaniu swych
rodziców przy ul. Kanoniczej 11/5 konspiracyjne wydanie „Nauki o broni” dla potrzeb szkolenia
podchorążych.
Studiował prawo na
konspiracyjnym Uniwersytecie Jagiellońskim, ale dyplom prawnika uzyskał dopiero po wojnie na Uniwersytecie
Jagiellońskim. W 1944 r.
został zatrzymany,
zbiegł z pociągu do Rzeszy1. W sierpniu 1944 r.
zagrożony aresztowaniem
dołączył do Samodzielnego Batalionu
Partyzanckiego „Skała”, gdzie
trafił w dniu bitwy pod
Moczydłem. W
miesiąc później został skierowany przez majora Jana
Pańczakiewicza do akcji
miejskich w Krakowie. Uczestniczył w akcjach kinowych2. W październiku 1944 r. przerzucał z Tenczynka mundury dla batalionu
„Skała”. W końcu października 1944 r. brał udział w akcji na niemiecki sklep z
żywnością przy ul. Siennej 1 w Krakowie. 6
grudnia 1944 r. brał
udział w akcji na Bank
Emisyjny w Krakowie. 29 grudnia 1944 r. brał udział w akcji zdobycia ok. 2300000
złotych okupacyjnych w
drukarni Banku Emisyjnego mieszczącej się w
budynku przy ul. B. Joselewicza. W styczniu 1945 r. przecinał kable instalacji minerskiej przy
wylocie ul. Grodzkiej w plac Dominikański w Krakowie. W marcu 1945 r. zagrożony aresztowaniem wstąpił do szkoły podchorążych łączności ludowego Wojska Polskiego w Sieradzu,
potem przeniesionej do Zamościa. Za napisanie wiersza, którego pierwsze litery
tworzyły hasło „Precz z ruskim okupantem” został wydalony z wojska.
Kontynuował studia
prawnicze. Dodatkowo studiował socjologię w
Szkole Nauk Politycznych. W styczniu 1951 r. został aresztowany przez funkcjonariuszy
Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego pod zarzutem
organizacji spisku zmierzającego do obalenia ustroju i osadzony w więzieniu Montelupich. Przeniesiono go do
więzienia mokotowskiego. W
październiku 1952 r.
ponownie przewieziono go na Montelupich. Od śmierci uratował go zgon Stalina3. W styczniu
1953 r. został zwolniony z
więzienia.
Wznowił aplikację adwokacką. Był obrońcą Marka Eminowicza. W 1954 r. złożył egzamin
adwokacki. Nie otrzymał
zezwolenia na prowadzenie praktyki w Krakowie. Był adwokatem w Chrzanowie,
doradcą prawnym Kurii
Krakowskiej. Zainicjował
działalność duszpasterstwa prawników.
Został doktorem praw.
Był Kawalerem
Maltańskim. W latach 70. XX
w. był obrońcą w procesach politycznych. W 1977 r. prowadził sprawę zamordowanego prawdopodobnie przez
funkcjonariuszy Służby
Bezpieczeństwa
Stanisława Pyjasa. W 1980 r.
współtworzył Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”. Prowadził sprawę zastrzelonego przez kapitana
Służby bezpieczeństwa mieszkańca Nowej Huty Bogdana Włosika. 4 czerwca 1989 r.
został wybrany w
Częstochowie na Senatora
Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego. Był członkiem
Naczelnej Rady Adwokackiej. W 1994 r. przeszedł na emeryturę ze swojej kancelarii w Zespole
Adwokackim nr 1 w Krakowie. Wspomagał Fundację im.
Brata Alberta. Ze względu na
stan zdrowia wycofał
się z działalności politycznej i z Naczelnej Rady
Adwokackiej.
Zmarł w czerwcu 1999 r., został pochowany w Krakowie.
Odznaczony: dwukrotnie
Krzyżem Walecznych, Srebrnym
Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Partyzanckim, Złotą Odznaką Adwokatury, Komandorią Orderu św. Sylwestra Papieża.
Był żonaty, miał syna
Michała
(prawnika).
Archiwum MHmK OP-420-95-ŚZŻAK-28, Kontrymowicz-Ogiński Andrzej Jan, Ankieta, Albin Kazimierz, List gończy, Warszawa 1989, s. 165, 167, 199,
207, 216; Alma Mater w podziemiu, Kraków 1974, s. 340; Kronika
żałobna.
Dr Andrzej Rozmarynowicz,
„Biuletyn Informacyjny
Małopolski Okręgu Krakowskiego ŚZŻAK nr 3/36, s. 15; GL, Czyny z duszą, „Gazeta w
Krakowie” 1999 nr 221 s.
2; IRE, Rozsądny prawicowiec, „Gazeta w Krakowie” z 30 czerwca 1999; Kasprzyk M.,
Można by spisać
całą księgę, „Echo Krakowa” 1992 nr 186 s. 8; Nuszkiewicz
Ryszard, Uparci, Warszawa
1983, s. 292, 293, 296;
1 Kronika żałobna. Dr Andrzej Rozmarynowicz, „Biuletyn Informacyjny Małopolski Okręgu Krakowskiego ŚZŻAK nr 3/36, s. 15;
2 Kronika żałobna. Dr Andrzej Rozmarynowicz, „Biuletyn Informacyjny Małopolski Okręgu Krakowskiego ŚZŻAK nr 3/36, s. 15;
3 Kronika żałobna. Dr Andrzej Rozmarynowicz, „Biuletyn Informacyjny Małopolski Okręgu Krakowskiego ŚZŻAK nr 3/36, s. 15;
