Z Małopolska w II Wojnie Światowej

RYMAR Stanisław Kazimierz

RYMAR Stanisław Kazimierz        
Urodzony 2 września 1914 r. w Haczowie pow. Brzozów. Syn Stanisława i Salomei z d. Filer. Mieszkał przy ul. Garncarskiej 14/1 w Krakowie. Prowadził kancelarię adwokacką przy ul. Wawelskiej w Krakowie. Był współorganizatorem Stronnictwa Narodowego. Wybrano go prezesem Stronnictwa Narodowego w Krakowie. Był posłem na Sejm Rzeczypospolitej. Od października 1939 r. należał do Krakowskiego Komitetu Międzypartyjnego. Współpracował z Radą Główną Opiekuńczą. Wiosną 1940 r. polecił wszystkim oddziałom Stronnictwa Narodowego oddanie utworzonych struktur wojskowych w skład Związku Walki Zbrojnej. W lipcu 1945 r. wszedł w skład Komitetu Legalizacyjnego, któremu przewodniczył Jan Bielawski. Komitet reprezentował Stronnictwo Narodowe w rozmowach z komunistami. Skupił wokół siebie tzw. grupę krakowskich narodowców, których określano jako starych działaczy pozbawionych wpływów w terenie i krytycznie nastawionych do rządu na uchodźstwie (m.in. W. Bilan, S. Kozicki, J. Kornecki, K. Próchnik, Z. Wasilewski). Jesienią 1945 r. na wniosek J. Hajdukiewicza Prezydium Zarządu Głównego Stronnictwa Narodowego powierzyło mu funkcję kierownika Wydziału Duchowieństwa (zastąpił ks. W. Matusa). Konsultował inicjatywę grupy poznańskiej Stronnictwa Narodowego utworzenia nowej partii - Unii Narodowej i włączenia się oficjalne życie polityczne. W październiku 1946 r. miał uczestniczyć w konferencji z J. Żołną-Manugiewiczem w sprawie legalizacji Unii Narodowej. Opiniował przygotowania wyborcze Stronnictwa Narodowego w listopadzie 1946 r. Był negatywnie ustosunkowany do działań konspiracyjnego Prezydium Zarządu Głównego Stronnictwa Narodowego. Uważał, że jest zdominowane przez smarkaczy. Utrzymywał kontakt z prezesem Okręgu Radom Stanisławem Egejmanem działającym w konspiracyjnych strukturach Zarządu Głównego Stronnictwa Narodowego. Jesienią 1946 r. wspólnie z S. Kozickim, J. Korneckim uczestniczył w konferencji poznańskiej zainicjowanej przez W. Trąmpczyńskiego, która miała wypracować stanowisko wyborcze. W konferencji tej odmówiło udziału środowisko warszawskie (konspiracyjne Stronnictwo Narodowe). Był poważany przez kardynała A. Sapiehę, z którym Prezydium Zarządu Głównego Stronnictwa Narodowego powinno się konsultować w marcu 1946 r., pomimo jego konfliktów z ks. W. Matusem. Postulował głosowanie 3 x nie w referendum ludowym.        
Akta osobowe w Delegaturze UOP w Krakowie, sygn 9258 II; Grzywacz - Świtalski Ł., Inspektorat Armii Krajowej Joachim Krosno - Jasło - Brzozów - Sanok - Lesko 1939 1944, Najnowsze Dzieje Polski 1968 nr 12, s. 116; Jarowiecki Jerzy, Konspiracyjna prasa w Krakowie w latach okupacji hitlerowskiej 1939 - 1945, Kraków 1986, s. 41, 201; Kroll Bohdan, Rada Główna Opiekuńcza, Warszawa 1985, s. 61; Kaczmarski Krzysztof, Sanocki Okręg Młodzieży Wielkiej Polski w latach 1944-1946, Studia Rzeszowskie 1999 nr 6 s. 124; Kulińska Lucyna, Narodowcy. Z dziejów Obozu Narodowego w Polsce w latach 1944-1947, Warszawa 199, s. 22, 26, 27, 29, 42, 43, 46, 88, 89, 97, 98; Ostasz Grzegorz, Krakowska Okręgowa Delegatura Rządu na Kraj 1941-1945, Rzeszów 1996, s. 29, 56-61, 63, 74-76, 139, 286, 323, 325, 331, 346, 361;