Z Małopolska w II Wojnie Światowej
SOKOŁOWSKA Zofia „Dzidzia” (1926-
?), żołnierz Armii Krajowej.
Urodzona
17 września 1926 r. w
Krakowie. Córka Stefanii. Miała rodzeństwo:
Helenę (łączniczkę Armii Krajowej „Lena”), Irenę (zamężną Lorys, łączniczkę Armii Krajowej „Bobo”), Stanisława (żołnierza Armii Krajowej „Celt”).
Mieszkała przy ul.
Starowiślnej 33. W latach
1933-1939 uczęszczała do
szkoły powszechnej w
Krakowie. W latach okupacji niemieckiej ukończyła Szkołę Handlową, uczestniczyła w tajnych kompletach prowadzonych
przez profesorów z Gimnazjum im. Królowej Wandy. 31 października 1942 r. została zaprzysiężona w szeregach Armii Krajowej.
Prowadziła
kolportaż,
przewoziła pocztę i broń. Obsługiwała punkt kontaktowy w kramie z
pamiątkami w Sukiennicach. W
marcu 1944 r. została
przeniesiona do sekcji wywiadu. Prowadziła rozpoznanie terenu przed zamachem na Wilhelma Koppego1. 11 lipca 1944
r. brała udział w nieudanym zamachu na Wilhelma
Koppego2. Za udział w
akcji została przedstawiona
do odznaczenia Srebrnym Krzyżem Zasługi z
Mieczami. Zagrożoną
aresztowaniem przeniesiono do Samodzielnego Batalionu Partyzanckiego
„Skała”3. Została
awansowana na stopień
porucznika AK czasu wojny. Po zakończeniu wojny kontynuowała naukę w
Gimnazjum im. Królowej Wandy. Maturę zdała w 1946 r.
Przez dwa lata opiekowała
się ciężko chorym ojcem. W 1948 r.
rozpoczęła studia na
Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1952 r. obroniła pracę
magisterską. W
październiku 1952 r.
otrzymała nakaz
podjęcia pracy na stanowisku
kierownika gospodarczego Centralnego Biura Aparatury Chemicznej i
Urządzeń Chłodniczych w Krakowie. W czerwcu 1954 r.
przeniesiono ją
służbowo do Centralnego Biura
Konstrukcyjnego Maszyn i Urządzeń
Odlewniczych w Krakowie. Początkowo była
pomocą techniczną, potem samodzielnym kosztorysantem. Od
grudnia 1954 r. uczęszczała na kurs
kosztorysowania budowlanego zorganizowany przez Zakład Doskonalenia Rzemiosła. Ukończyła go w marcu 1955 r. W 1956 r.
ukończyła kurs kosztorysów budowlanych II
stopnia prowadzony przez Polskie Towarzystwo Ekonomiczne. Od 10 grudnia 1956 r.
pracowała w Biurze
Projektów Przemysłu
Cementowo-Wapienniczego „Biprocemwap”
jako kalkulator-kosztorysant. Od maja 1968 r. pracowała na 3/4 etatu. Jednocześnie w innej firmie była radcą prawnym. Od 1 września 1971 r. powróciła do pracy na całym etacie. Była ławnikiem Sądu Wojewódzkiego w Krakowie. 31 grudnia
1981 r. przeszła na
emeryturę4.
Odznaczona
Srebrną Odznaką Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych.
Akta
osobowe w Biprocemwap; Dąbrowa-Kostka Stanisław, W okupowanym Krakowie, Warszawa 1972, s. 165; Franaszkowa Dorota, Sylwetki żołnierzy
batalionu Skała Armii
Krajowej, Kraków 1996, s. 118,119; Nuszkiewicz
Ryszard, Uparci, Warszawa
1983, s. 220, 225; Stachiewicz Piotr, Parasol. Dzieje
oddziału do
zadań specjalnych
Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej, Warszawa 1981, s.
396, 414, 416, 423, 928; Zachuta Leszek, Biprocemwap
S.A., Kraków 1999, s. 324; relacja Zofii
Sokołowskiej;
1 Stachiewicz Piotr, Parasol. Dzieje oddziału do zadań specjalnych Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej, Warszawa 1981, s.
2 Nuszkiewicz Ryszard, Uparci, Warszawa 1983, s. 220
3 Nuszkiewicz Ryszard, Uparci, Warszawa 1983, s. 225
4 Zachuta Leszek, Biprocemwap S.A., Kraków 1999, s. 324;
