Z Małopolska w II Wojnie Światowej

Steblik Władysław (1898 – 1971)        
Urodzony 22 października 1898 r. w Tresnej pow. Żywiec. Syna Jana (robotnika w fabryce sukna w Bielsku-Białej). W 1910 r. ukończył szkołę powszechna w Żywcu i rozpoczął naukę w V gimnazjum w Krakowie. W 1916 r. zmobilizowano go do armii austriackiej. Walczył na froncie włoskim. Został skierowany do szkoły oficerskiej w Opawie, którą ukończył w czerwcu 1918 r. 1 listopada 1918 r. wstąpił do 12. pułku piechoty Wojska Polskiego. Walczył z Ukraińcami w obronie Lwowa. We wrześniu 1920 r. został II adiutantem 12. pułku piechoty. 3 maja 1922 r. zweryfikowano go ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w stopniu porucznika w korpusie oficerów piechoty. W 1923 r. został słuchaczem Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. 1 października 1925 r. uzyskał tytuł oficera sztabu generalnego. Przydzielono go do I Oddziału Sztabu Głównego na stanowisko referenta. Został mianowany kierownikiem Referatu Mobilizacyjno-Personalnego I Oddziału Sztabu Głównego. Był współautorem planu mobilizacyjnego Wojska Polskiego. 3 maja 1926 r. został awansowany na stopień kapitana ze starszeństwem z 1 lipca 1925 r. 1 listopada 1931 r. skierowano go na staż na stanowisku dowódcy 9. kompanii 12. pułku piechoty. 16 listopada 1932 r. objął stanowisko zastępcy attache wojskowego i lotniczego Ambasady w Berlinie. 27 czerwca 1935 został awansowany na stopień majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 r. Wiosną 1936 r. został przydzielony do zespołu opracowującego studium „Niemcy” informującego o stanie zbrojeń w III Rzeszy. 28 lutego 1939 r. powrócił do kraju. Skierowano go na staż na stanowisku dowódcy I batalionu 20. pułku piechoty. 23 marca 1939 r. został przydzielony do sztabu Armii „Kraków” na stanowisko szefa Wydziału Ewidencyjnego. 13 września 1939 r. przeniesiono go na stanowisko szefa Oddziału II sztabu Armii „Kraków”. Po kapitulacji armii 20 września 1939 r. w lasach Lubelszczyzno dostał się do niemieckiej niewoli. Osadzono go w obozie przejściowym w Krakowie. Został przewieziony do Oflagu VIIA Murnau. 17 stycznia 1940 r. karnie przeniesiono go do Oflagu VIIIB Silberberg. 30 października 1940 r. przewieziono go do Oflagu IVC Colditz. W maju 1942 r. został przeniesiony do Oflagu XC Lübeck. 15 sierpnia 1944 r. przeniesiono go do Oflagu VIB Dössel. Wieczorem 27 września 1944 r.         został ciężko ranny w głowę, pierś i nogi podczas omyłkowego nalotu alianckiego na nie zaciemniony przez jeńców obóz. Nigdy nie wrócił do zdrowia. Po wyzwoleniu obozu formalnie powrócił do służby. 20 listopada 1947 r. zdemobilizowano go w Niemczech ze stwierdzonym 95% inwalidztwem wojennym. Pociągiem sanitarnym wrócił do kraju. Zamieszkał u swego brata w Żywcu. 20 października 1961 r. zweryfikowano go w stopniu podpułkownika. Opublikował Zarys działań wojennych armii Kraków w Kampanii Wrześniowej 1939 roku (Londyn 1949), Armia Kraków 1939 (Warszawa 1975, 1989).        
Zmarł 16 czerwca 1971 r. w Żywcu, został pochowany na tamtejszym cmentarzu Przemienienia Pańskiego.        
Odznaczony Złotym Krzyżem Orderu Virtuti Militari, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Srebrnym i Brązowym Medalem Za Zasługi dla Obronności Kraju, Odznaką „Orlęta” (19 marca 1919 r.).        
Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 101 z 07.10.1925 r.; Gondek Leszek, Wywiad polski w III Rzeszy 1933-1939. Zarys struktury, taktyki i efektów obronnego działania, Warszawa 1982; Rocznik Oficerski 1924, Warszawa 1924; Rocznik Oficerski 1928, Warszawa 1928; Rocznik Oficerski 1932, Warszawa 1932;