Z Małopolska w II Wojnie Światowej

Szylling Antoni (1884-1971).        
Urodzony 31 sierpnia 1884 r. w Płoniawach koło Warszawy. Ukończył studia rolnicze. Był oficerem rezerwy piechoty armii rosyjskiej. Brał udział w I wojnie światowej w szeregach armii rosyjskiej. Od grudnia 1917 r. do lutego 1918 r. był dowódcą 5. pułku strzelców w II Korpusie Polskim na Wschodzie. Został przeniesiony do sztabu II Korpusu. 11 maja 1918 r. pod Kaniowem dostał się do niewoli niemieckiej. Od stycznia 1919 r. służył w Wojsku Polskim. Pracował w Komisji Weryfikacyjnej Oddziału Personalnego Sztabu Generalnego, która dokonywała weryfikacji oficerów, służących uprzednio w armiach zaborczych. W czerwcu 1919 r. objął dowództwo 2. pułku strzelców, w armii generała Józefa Hallera, a następnie 44. pułku piechoty. 1 czerwca 1919 r. został zweryfikowany w stopniu pułkownika. Od września do grudnia 1920 r. był dowódcą XXV Brygady Piechoty. W grudniu 1920 r. został dowódcą piechoty dywizyjnej 13. Dywizji Piechoty. W marcu 1922 r. wystąpił z wojska na własną prośbę. W 1926 r. powrócił do służby wojskowej i objął funkcję dowódcy piechoty dywizyjnej 28., a następnie 23. Dywizji Piechoty. 1 stycznia 1929 r. został mianowany generałem brygady. W latach 1930-1937 był dowódcą piechoty dywizyjnej, a następnie dowódcą 8. Dywizji Piechoty w Modlinie. Od czerwca 1937 r. do marca 1939 r. był generałem do pracy przy Generalnym Inspektorze Sił Zbrojnych w Warszawie. 23 marca 1939 r. został mianowany dowódcą Armii „Kraków”, którą dowodził w czasie kampanii wrześniowej 1939 r. Później przebywał w Oflagu VII A Murnau. Od 12 listopada 1939 r. do 5 lipca 1940 r. był starszym obozu. W 1945 r., po uwolnieniu z Oflagu, przebywał początkowo we Francji, a następnie w Wielkiej Brytanii, gdzie wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych. 1 stycznia 1946 r. został awansowany na stopień generała dywizji. Po demobilizacji Polskich Sił Zbrojnych wyjechał do Kanady. Działał społecznie w środowisku kombatanckim w Montrealu.        
Zmarł 17 marca 1971 r. w Kanadzie, został pochowany w Montrealu na cmentarzu St. Satveur-des-Mont.        
Odznaczony Krzyżem Orderu Virtuti Militari IV i V kl., trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Orderem Polonia Restituta III i IV kl., Złotym Krzyżem Zasługi.        
Kryska-Karski Tadeusz, Żurakowski Stanisław, Generałowie Polski Niepodległej, Warszawa 1991, s. 63, fot.; Mierzwiński Zbigniew, Generałowie II Rzeczypospolitej, Warszawa 1990, s. 309-313, fot.; Zagórski Andrzej, Krakowski Okręg Armii Krajowej w dokumentach. Dział łączności konspiracyjnej zewnętrznej, Kraków 1998;