Z Małopolska w II Wojnie Światowej

TOCHOWICZ Leon.          
Urodzony 18 lipca 1897 r. w Igołomii. Syn Leona (kupca) i Doroty z d. Nawrockiej. W 1918 r. zgłosił sie na ochotnika do Wojska Polskiego. Brał udział w wojno polsko-bolszewickiej 1918-1920. Po demobilizacji podjął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1926 r. uzyskał stopień doktora nauk medycznych. Pracował na stanowisku asystenta w I Klinice Chorób Wewnętrznych. 12 lipca 1938 r. habilitował się. We wrześniu 1939 r. jakooficer rezerwy został zmobilizowany. Po zakończeniu działań wojennych wrócił do Krakowa. Został aresztowany 6 listopada 1939 r. w czasie Sonderaktion Krakau. Przy aresztowaniu zrewidowano go. Po przewiezieniu krytą ciężarówką przez Gołębią, Wiślną, Zwierzyniecką, Podwalem, Karmelicką, Alejami Trzech Wieszczów do więzienia Montelupich został wpisany do więziennej ewidencji. 7 listopada 1939 r. ok. 10,00 rano przewieziono go do koszar 20. pułku piechoty przy ul. Mazowieckiej. 9 listopada 1939 r. został wywieziony koleją z Krakowa-Łobzowa do więzienia we Wrocławiu. 10 listopada 1939 r. osadzono go w więzieniu karnym przy Kletschkauerstrasse 31 (obecnie ul. Kleczkowska) lub więzieniu śledczym przy Freiburgerstrasse (obecnie ul. Świebodzka). 27 listopada 1939 r. po godz. 20,00 został przewieziony karetką więzienną na dworzec główny we Wrocławiu. Po dwugodzinnym oczekiwaniu w tunelu pod torami kolejowymi zapędzono go do pociągu. 28 listopada 1939 r. z przystanku leśnego za stacją kolejową w Oranienburgu około godz. 16,00 w padającym deszczu ze śniegiem przepędzono go do bramy KL Sachsenhausen i poddano procedurze przyjęcia (kąpiel, strzyżenie, odebranie ubrań, pieniędzy i zegarków, wydanie obozowych pasiaków. 29 listopada 1939 r. zapoznano go z regulaminem obozowym i przydzielono do baraku. Został zwolniony z obozu 8 lutego 1940 r. Wrócił do Krakowa. Prowadził prywatną praktykę lekarską. Po wojnie wrócił do pracy na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 19947 r. został mianowany na stopień profesora nadzwyczajnego i zarazem kierownika I Kliniki Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1954–1957 był prorektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1954–1961 wybierano go na stanowisko wiceprezesa Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego. W 1956 r. mianowano go na stopień profesora zwyczajnego. W latach 1957–1965 trzykrotnie wybierano go na stanowisko rektora Akademii Medycznej w Krakowie. Inicjował budowę Instytutu Pediatrii w krakowskim Prokocimiu.    
Zmarł 29 lipca 1965 r. w Krakowie. Został pochowany w Alei Zasłuzonych cmentarza rakowickiego w Krakowie.      
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy I klasy.       
Cholewa Leon, In memoriam: Prof. Leon Tochowicz, „Przegląd Lekarski” 1975 nr 32(8), s. 656; Encyklopedia Krakowa, Warszawa–Kraków 2000, s. 997; Gwiazdomorski Jan, Wspomnienia z Sachsenhausen, Kraków 1969; Łuczak Wanda, Unieważnić „stalinowski rozbiór” Uniwersytetu Jagiellońskiego – walka o powrót oderwanych wydziałów w latach 1956-1957, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace Historyczne”. Nr 142, s. 156, z. 1 (2015); Relacje pracowników Uniwersytetu Jagiellońskiego o ich losach osobistych i dziejach uczelni w czasie drugiej wojny światowej. Kraków 2005, s. 191–192; S. Jerzy, Kto to przypomni Niemcom? http://web.archive.org/web/20110719042740/http://lists.ceti.pl/pipermail/wiec/20071011/011790.html [dostęp 19 czerwca 2020]; Twórca krakowskiej szkoły kardiologicznej, „Alma Mater” 2016. s. 38–41; Wroński Tadeusz, Kronika okupowanego Krakowa, Kraków 1974;