Z Małopolska w II Wojnie Światowej

Tempka Władysław Błażej (1889 - 1942) polityk, adwokat.        
Urodzony 22 sierpnia 1889 r. w Krakowie. Ostatni egzamin prawniczy zdał 2 maja 1912 r. Promowany na dr praw 29 marca 1913 r. Od 23 maja 1912 r. do 1 października 1913 r. pełnił służbę praktykanta, a następnie auskultanta przy Sądzie Krajowym w Krakowie. Ustawową służbę prezencyjną odbył pomiędzy 1 października 1913 - 30 września 1914 r. Od 1 października 1914 r. do 1 listopada 1918 r.  służył w austriackim 56. pułku piechoty. 30 listopada 1917 r. złożył egzamin sędziowski. Od listopada 1918 r. do 31 maja 1919 r. w 12. pułku piechoty Wojska Polskiego. Po ukończeniu praktyki sądowej przy Sądzie Krajowym w Krakowie został mianowany 31 lipca 1919 r. zapasowym sędzią IX rangi w Leżajsku. 11 października 1919 r. zrezygnował z urzędu sędziego zapasowego. Po rezygnacji z pracy w sądzie od 18 grudnia 1919 r. do 1 stycznia 1923 r. odbywał praktykę w kancelarii dr Józefa Woźniakowskiego w Krakowie. Od 1921 r. był obrońcą uprawnionym do występowania przed sądami wojskowymi. Miał stopień majora. Egzaminy adwokackie złożył 18 marca 1922 r., a na listę adwokatów wpisano go 29 grudnia 1922 r. Mieszkał przy ul. Pędzichów 13, a kancelarię prowadził przy ul. Floriańskiej 26 w Krakowie. W październiku 1923 r. rozpoczął starania o posadę sędziego komisarycznego na Górnym Śląsku. Od 1924 r. był adwokatem w Chorzowie. Działał w Chrześcijańskiej Demokracji. Był współpracownikiem Wojciecha Korfantego. W latach 1928 - 1935 był dwukrotnie posłem w Sejmie II kadencji (wybrany z okręgu nr 38). W 1931 r. wszedł do Zarządu Głównego Chrześcijańskiej Demokracji. Po wyjeździe W. Korfantego pełnił funkcję kierownika organizacji śląskiej. Przewodniczył ostatniemu zjazdowi chadecji. W 1937 r. wszedł w skład nowoutworzonego Stronnictwa Pracy jako przewodniczący organizacji śląskiej. We wrześniu 1939 r. stanął na czele grupy kierowniczej Stronnictwa Pracy. Po wkroczeniu Niemców prowadził w Krakowie przy ul. Asnyka kancelarię adwokacką. Współtworzył konspiracyjne Stronnictwo Pracy w Krakowie. Był najwyższym rangą przedstawicielem kierownictwa Stronnictwa Pracy przebywającym w Kraju. Od października 1939 r. należał do Krakowskiego Komitetu Międzypartyjnego. Na przełomie lat 1939/40 ukrywał się w Krakowie. Kontaktował się z Komendą Obszaru Związku Walki Zbrojnej. Pod koniec lutego 1940 r. przybył do Warszawy. Na kolejnym posiedzeniu Głównego Komitetu Wykonawczego Stronnictwa Pracy na przełomie lutego i marca 1940 r. został wybrany jego przewodniczącym. Wydany przez konfidenta Gestapo został aresztowany w domu. Osadzono go 18 kwietnia 1940 r. w więzieniu Montelupich. Został wywieziony do KL Auschwitz i oznaczony tam numerem 5941.        
Rozstrzelano go 12 czerwca 1942 r. w bloku 11 w egzekucji odwetowej za działalność organizacji konspiracyjnych na Śląsku. W oficjalnym świadectwie zgonu napisano, że zmarł na zapalenie płuc.        
Okręgowa Izba Adwokacka w Krakowie, Akta osobowe Tempki Władysława, Andrusiewicz A., Stronnictwo Pracy 1937 - 1950, Warszawa 1988, s. 139, 140, 146; Czech D., Kalendarz wydarzeń w KL Auschwitz, Oświęcim 1992, s. 182; Jarowiecki Jerzy, Konspiracyjna prasa w Krakowie w latach okupacji hitlerowskiej 1939 - 1945, Kraków 1986, s. 41; Kraków pod rządami wroga, Kraków 1945, s. 38 ; Księga adresowa m. Krakowa 1926, s. 274; Kto był kim w drugiej Rzeczypospolitej, pod red. J. Majchrowskiego, 1994; Niekrasz J., Z dziejów AK na Śląsku, Warszawa 1985, s. 63, 222 ; Ostasz Grzegorz, Krakowska Okręgowa Delegatura Rządu na Kraj 1941-1945, Rzeszów 1996, s. 56, 57, 59, 73; Piwowarski Stanisław, Okręg Krakowski Służby Zwycięstwu Polski - Związku Walki Zbrojnej - Armii Krajowej, Kraków 1994, s. 7, 18; Pluta-Czachowski Kazimierz, Fundamenty konspiracji cz. 3, „Kierunki” 1981 nr 39, s. 9; Putek J., Polska Partia Socjalistyczna w latach wojny i okupacji 1939-1945, Warszawa 1995, t. II s. 689;