Z Małopolska w II Wojnie Światowej

TURBAK Julian, „Tur II” (1900-1972), żołnierz Armii Krajowej.        
Urodzony 17 maja 1900 r. w Miechocinie k. Tarnobrzega. Syn Jana i Anny z d. Rawskiej. W latach 1910-1913 uczęszczał do CK Szkoły Realnej w Tarnobrzegu. W czasie nauki był członkiem I Drużyny Skautów im. Tadeusza Kościuszki. W 1913 r. przeniósł się do Seminarium Nauczycielskiego w Tarnowie. Tam wstąpił do Związku Strzeleckiego. W 1917 r. został aresztowany przez Austriaków i oskarżony o uchylanie się od służby wojskowej. Zwolniono go jako jedynego żywiciela rodziny, ponieważ jego ojciec w tym czasie służył w armii austriackiej. 3 marca 1919 r. uciekł z domu i zaciągnął się do 3. pułku strzelców konnych w Dębicy. Został skierowany do szkoły podoficerskiej w Przemyślu. Po jej ukończeniu awansowano go na stopień starszego strzelca. Ochotniczo zgłosił się na front bolszewicki do 23. pułku ułanów grodzieńskich walczącego pod Wilnem. 16 lipca 1920 r., w czasie szarży pod Klepaczami, mimo że został ranny, gdy zauważył, że dowódcy szwadronu zabito konia, oddał mu swojego, umożliwiając dowódcy prowadzenie ataku, a sam, nie zważając na oskrzydlenie przez bolszewików, podążył za szwadronem pieszo. 18 sierpnia 1920 r., w czasie walk pod wsią Górka, został ranny w głowę i rękę. 18 marca 1922 r. zdemobilizowano go. We wrześniu 1922 r. osiadł na 10-hektarowej działce w osadzie wojskowej Placówka w gminie Młynów w powiecie Dubieńskim na Wołyniu. W początkach lat trzydziestych, z uwagi na kryzys w rolnictwie i fakt, że w wyniku ran odniesionych na froncie nie mógł pracować na roli, wrócił do Miechocina. 2 marca 1936 r. został zatrudniony w Urzędzie Pocztowym w Tarnobrzegu. W październiku 1939 r. był jednym z pierwszych członków konspiracyjnej organizacji Związek Czynu Zbrojnego, założonej w Tarnobrzegu przez podporucznika Zbigniewa Tychanowicza. W listopadzie 1939 r. wraz z komórką Związku Czynu Zbrojnego wszedł do Związku Walki Zbrojnej. W jego domu mieścił się punkt przebitkowy „Odwetu” (organu Biura Informacji i Propagandy Okręgu Kraków Związku Walki Zbrojnej). Po wojnie nie podjął pracy zawodowej i utrzymywał się z rolnictwa.        
Zmarł 20 maja 1972 r. w Miechocinie i został pochowany na miejscowym cmentarzu.        
Odznaczony Krzyżem Orderu Virtuti Militari V klasy (nr 5368, w 1922 r.).        
Był żonaty ze Stefanią Sitek, miał dwoje dzieci, Mariana (1923-1944; żołnierza tarnobrzeskiego Obwodu Armii Krajowej „Tatar”, poległego 29 lipca 1944 r.) i Henrykę (1926-1992; urzędniczkę).        
CAW VM 4-331; Baran A., Z dziejów harcerstwa tarnobrzeskiego 1912-1949, Tarnobrzeg 1995; Bogacz K. „Bławat”, W służbie dla Ojczyzny, Wspomnienia dowódcy Kedywu AK obwodu Tarnobrzeg, Tarnobrzeg 1993; Bogacz K. „Bławat”, W służbie dla Ojczyzny, cz. II, Relacje i wspomnienia z wydarzeń w latach 1939-1946, Tarnobrzeg 1993; Dąbrowski Eugeniusz, Początki „Odwetu” - okres tarnobrzeski, [w:] Jasnogórskie śluby „Jędrusiów”, Wrocław 1997; Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945, Wykazy odznaczonych za czyny z lat 1863-1864, 1914-1945, Koszalin 1997; Wesołowski Z., Order Virtuti Militari i jego kawalerowie, Miami 1992; Rawski W., Historia rodu Rawskich i Sokołów, Tarnobrzeg 1978, mps, archiwum Jana Rawskiego; informacje Sławomira Stępaka z Miechocina;