Z Małopolska w II Wojnie Światowej
WÄCHTER Otto Gustaw.
Urodzony 8 lipca 1901 r. w Wiedniu. Syn
Josefa (ministra obrony rządu austriackiego). Od 1919 do 1922 r. był członkiem Freikorpsu. W 1923 r.
wstąpił do wiedeńskiej SA. W 1924 r. ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie w
Wiedniu i otrzymał
tytuł doktora prawa.
Pracował jako asesor w Izbie
Wyższej Sądu Okręgowego w Wiedniu. Od 1929 r.
był obrońcą w procesach karnych. Od października 1930 r. należał do NSDAP.
Zajmował stanowiska
kierownicze. Od 1931 r. był
w Wiedniu Gauamtsleiterem i głównym koordynatorem partii w Austrii. Od początku stycznia 1932 do lipca 1934 r.
pracował jako prawnik. 25
lipca 1934 r. kierował
oddziałem zamachowców w
Wiedniu w czasie nieudanego puczu faszystowskiego zakończonego śmiercią kanclerza Engelberta
Dolfussa1. Uciekł do
Rzeszy. Pozbawiono go wówczas obywatelstwa austriackiego. W marcu 1935 r.
wstąpił do SS. Po „Anschlussie” Austrii od 24 maja 1938 do 30 kwietnia
1939 r. był aktywnym
współpracownikiem dr
Arthura Seyss-Inquarta. 2 października 1939 r. przyjechał z nim do Krakowa. W stopniu SS-Gruppenführera był pierwszym gubernatorem Dystryktu
Kraków2. Był
również szefem NSDAP i
szefem Komisji do Spraw Uchodźców w Dystrykcie. 28 października 1939 r. wziął w Krakowie udział w konferencji Reichsführera SS Heinricha Himmlera z
zastępcą Generalnego Gubernatora Arthurem
Seyss-Inquartem, wyższym
dowódcą SS i policji
Wilhelmem Krügerem i komendantem Sipo i SD Wilhelmem Harsterem. 29
października 1939 r.
zezwolił na odprawianie
nabożeństw w katedrze wawelskiej, ale bez
udziału ludności polskiej z miasta. 10 listopada 1939
r. meldował Hansowi Frankowi
o polskich afiszach propagandowych wywieszonych w Krakowie3.
Nakazał 11 listopada 1939 r.
aresztowanie w Krakowie 120 zakładników4. Nakazał 18 listopada 1939 r. wszystkim
Żydom noszenie opasek z
gwiazdą Dawida5
jednocześnie
nakazał zamknięcie średnich szkół ogólnokształcących6. Zarządził 11 grudnia
1939 r. zamknięcie
szkół żydowskich i usunięcie ze wszystkich pozostałych szkół Żydów- nauczycieli i uczniów7. 27 lutego 1941 r.
unieważnił wcześniejsze zezwolenia na pobyt w Krakowie
dla Żydów, którzy do 15
marca 1941 r. nie otrzymają
Kennkarty8. 3 marca 1941 r. nakazał utworzenie w Krakowie getta z terminem jego zamknięcia 21 marca 1941 r9. 21 stycznia
1942 r10. został
przeniesiony na stanowisko gubernatora Dystryktu Galicja. W lutym 1942 r.
wszedł w długotrwały konflikt z Wyższym Dowódca SS i Policji w Generalnym
Gubernatorstwie, Friedrichem Wilhelmem Krugerem, który zarzucał mu, że zachowuje się jak polityk, ale nie działa jak oficer SS. Od października 1942 r. był również oficerem w dowództwie SS na wschodzie.
Popierał
organizację dywizji SS
„Galizien”11. W maju 1944 r.
został awansowany na
stopień
SS-Gruppenführera12. Latem 1944 r. przeniesiono
go do pracy w administracji we Włoszech. W końcowej fazie wojny był specjalistą do
spraw wschodnich w Głównym
Urzędzie
Bezpieczeństwa Rzeszy. W
1945 r. przyjechał do Rzymu.
Ukrywał się pod nazwiskiem Alfredo Reinhardt na
jednej z katolickich uczelni pod opieką biskupa Alois Hudala.
Zmarł 14 sierpnia lub 10 września 1949 r. w Rzymie13.
Był żonaty z Carlottą, miał dziecko.
Agatstein-Dormontowa
Dorota, Żydzi w Krakowie w
okresie okupacji niemieckiej, „Rocznik Krakowski” 1948 s. 189, 191, 201; Bartelski
Lesław M., Genealogia ocalonych, Kraków 1985, s.
15; Getter Marek, Recenzje - Niemiecka edycja
Dziennika Hansa Franka, „Dzieje Najnowsze” 1977 nr 1 s. 181; Jost Henryk,
Zakopane czasu okupacji,
Warszawa 1989, s. 37; Kiełkowski Roman, Zlikwidować na miejscu,
Kraków 1981, s. 44; Kroll Bogdan, Rada Główna Opiekuńcza,
Warszawa 1985, s. 269; Madajczyk Czesław, Polityka III Rzeszy w okupowanej
Polsce, Warszawa 1970, t.1 s. 109, 471; Mianowski
Tomasz, Schroniska górskie w Karpatach Polskich w
latach 1939-1945, Warszawa 1987, s. 122;
Osmańczyk Edmund,
Był rok 1945, Warszawa 1970, s. 1; Prus
Edward, Powstanie i działania zbrojne 14 Galicyjskiej Dywizji
SS, „Wojskowy Przegląd Historyczny” 1988 nr 4 s. 133; Waga Julian, Szkolnictwo miasta Krakowa w latach okupacji niemieckiej 1939
– 1945, „Rocznik
Krakowski” 1948 s.
36;
1 Madajczyk Czesław, Polityka III Rzeszy w okupowanej Polsce, Warszawa 1970, t.1 s. 109;
2 Agatstein-Dormontowa Dorota, Żydzi w Krakowie w okresie okupacji niemieckiej, „Rocznik Krakowski” 1948 s. 191;
3 Bartelski Lesław M., Genealogia ocalonych, Kraków 1985, s. 15;
4 Osmańczyk Edmund, Był rok 1945, Warszawa 1970, s. 1;
5 Agatstein-Dormontowa Dorota, Żydzi w Krakowie w okresie okupacji niemieckiej, „Rocznik Krakowski” 1948 s. 189;
6 Waga Julian, Szkolnictwo miasta Krakowa w latach okupacji niemieckiej 1939 – 1945, „Rocznik Krakowski” 1948 s. 36;
7 Agatstein-Dormontowa Dorota, Żydzi w Krakowie w okresie okupacji niemieckiej, „Rocznik Krakowski” 1948 s. 191;
8 Agatstein-Dormontowa Dorota, Żydzi w Krakowie w okresie okupacji niemieckiej, „Rocznik Krakowski” 1948 s. 201;
9 Kiełkowski Roman, Zlikwidować na miejscu, Kraków 1981, s. 44;
10 Kroll Bogdan, Rada Główna Opiekuńcza, Warszawa 1985, s. 269;
11 Madajczyk Czesław, Polityka III Rzeszy w okupowanej Polsce, Warszawa 1970, t.1 s. 471;
12 Kroll Bogdan, Rada Główna Opiekuńcza, Warszawa 1985, s. 269;
13 Getter Marek, Recenzje - Niemiecka edycja Dziennika Hansa Franka, „Dzieje Najnowsze” 1977 nr 1 s. 181;
