Z Małopolska w II Wojnie Światowej
WICHMAN Władysław „Władysław”, (1885 - ?) – żołnierz Armii Krajowej.
Urodzony 23 czerwca 1885 w Zatorze. Syn Jana
i Emilii z d. Olejczyk. W 1905 r. ukończył seminarium
nauczycielskie. Pracował
jako nauczyciel. W 1906 r. był współzałożycielem Związku Nauczycielstwa Polskiego w Zatorze,
później prezesem
Koła Związku Nauczycielstwa Polskiego. W 1909 r.
został kierownikiem
szkoły w Palczowicach.
Należał do Zarządu Towarzystwa Szkół Ludowych i Towarzystwa Gimnastycznego
„Sokół”. Był członkiem Rad Gminy w Palczowicach,
Podolszu i Zatorze. Przewodniczył Komisji Drogowej Wydziału Powiatowego w Wadowicach. W 1914 r. został zmobilizowany. Walczył na froncie. W 1919 r. został ciężko ranny w walkach z Ukraińcami pod Mikulińcami i wzięty do niewoli. Przewieziono go do
Tarnopola. Został zwolniony
w czerwcu 1919 r. W lipcu 1920 r. powołano go do służby wojskowej.
W marcu 1921 r. został
zdemobilizowany. Pracował w
szkole. W 1922 r. przeniesiono go do Podgórza. W 1926 r. wstąpił do Bezpartyjnego Bloku
Współpracy z Rządem, który opuścił w 1931 r. Został awansowany na stopień porucznika rezerwy. W 1940 r.
nawiązał kontakt w konspiracyjnym Stronnictwie
Demokratycznym. Kolportował,
a potem współredagował
konspiracyjną
prasę. Od 1942 r.
był oficerem wywiadu Odcinka
„Żelbet” Obwodu Kraków-Miasto Armii Krajowej w
stopniu kapitana. W 1946 r. przeszedł na emeryturę. W
1949 r. został referentem
pracy w Stronnictwie Demokratycznym. Wybrano go do Miejskiej Rady Narodowej w
Krakowie. Mieszkał w
Krakowie przy ul. Lanckorońskiej 2/18. Należał do
Związku Uczestników Walki
Zbrojnej. W październiku
1949 r. został
aresztowany.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi,
Srebrnym Krzyżem
Zasługi z Mieczami,
Krzyżem Grunwaldu III
klasy.
Był żonaty ze Stanisławą (zmarłą w 1931 r.), miał dwóch synów Władysława (żołnierza Armii Krajowej, architekta) i Jerzego
(elektrotechnika).
IPN Kr 010/9313 Teczka kontrolna agenturalnego rozpracowania Czapkiewicz
Stanisław;