Z Małopolska w II Wojnie Światowej

ZAPOLSKA Gabriela (właściwie Maria Gabriela Korwin-Piotrowska).        
Urodzona 30 marca 1857 r. w Podhajcach. Córka Wincentego (ziemianina) i Józefy z d. Karskiej (tancerki baletowej). Uczyła się w rodzinnym domu i krótko w zakładzie Sacré Coeur oraz w prywatnym Instytucie Wychowawczo-Naukowym we Lwowie. W 1879 r. została aktorką. Występowała w Krakowie, Lwowie i Poznaniu. Jako pisarka zadebiutowała w roku 1883. W 1889 r. wyjechała do Paryża. Występowała z zespołem Theatre Libre, potem Theatre de l’Euvre. Wróciła do Warszawy. Występowała w objazdowych teatrzykach. Przeniosła się do krakowskiego teatru Tadeusza Pawlikowskiego.  Od 1904 r. mieszkała we Lwowie. Zorganizowała własny zespół teatralny. W 1912 r. brała udział w praskiej Wystawie Pracy Kobiety Polskiej. Została członkiem komisji artystycznej Teatru Premier. Współpracowała z lwowskim Teatrem niezależnym. Po zajęciu Lwowa przez wojska rosyjskie we wrześniu 1914 r. prowadziła przez pewien czas cukiernię.        
Zmarła 17 grudnia 1921 r. we Lwowie, została pochowana w Alei Zasłużonych cmentarza Łyczakowskiego.        
Była dwukrotnie zamężna, od 1876 r. z Konstantym Śnieżko-Błockim (ziemianinem) do 1888 r. (małżeństwo unieważniono) i ze Stanisławem Janowskim (malarzem)).