Z Małopolska w II Wojnie Światowej

BOCHNAK Leopold.         
Urodzony 15 listopada 1892 r. w Dominikowicach, pow. Gorlice. Syn Ludwika i Wiktorii z d. Prokop. Do 13. roku życia uczęszczał do Szkoły Powszechnej w Kobylance, pow. Gorlice, następnie był uczniem gimnazjum klasycznego w Gorlicach (do wybuchu I wojny światowej ukończył siedem klas, ósmą w 1916 r. jako ekstern - prywatny uczeń). Należał w tym okresie do młodzieżowych kółek samokształceniowych. W momencie wybuchu wojny przebywał u kolegi, na terenie Królestwa Polskiego, skąd powrócił do Małopolski na początku roku 1916. Został aresztowany przez żandarmerię austriacką jako uchylający się od służby wojskowej. 1 marca 1916 r. wcielono go do 20. pułku piechoty. Szkołę oficerską ukończył w Opawie w listopadzie 1916 r. Został skierowany na front w Bukowinie. Walczył tam do maja 1917 r. Po przeniesieniu na front włoski, walczył tam od maja do sierpnia 1917 r. Dostał się do niewoli włoskiej, w której przebywał 14 miesięcy. W listopadzie 1918 r., w stopniu podporucznika, wstąpił do formowanej we Włoszech armii generała Józefa Hallera. Został przydzielony do Misji Polsko - Francuskiej w charakterze tłumacza. Jako członek komisji poborowej, zajmował się organizacją wojska. Z rozkazu szefa Misji, majora Leona Radziwiłła, został przydzielony jako delegat do Państwowego Urzędu ds. Jeńców, Uchodźców i Robotników celem ich repatriacji do Polski. W tym też charakterze został wysłany do Albanii. W październiku 1919 r. powrócił do kraju, gdzie powierzono mu stanowiska referenta stanów i referenta organizacyjnego w Dowództwie Frontu Pomorskiego. Został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r. Od października 1920 do listopada 1921 r. był referentem organizacyjnym w dowództwie 6. Dywizji Piechoty w Krakowie. Od grudnia 1921 do maja 1922 r. pełnił obowiązki tłumacza przy Francuskiej Misji Wojskowej w Krakowie. Od maja do października 1922 r. zajmował stanowisko oficera mobilizacyjno - personalnego w Dowództwie Okręgu Korpusu nr V w Krakowie, natomiast od listopada 1922 do kwietnia 1924 r. pracował jako oficer materiałowy i referent mobilizacyjny 41. pułku piechoty w Suwałkach. Od kwietnia 1924 do sierpnia 1925 r. sprawował stanowisko kierownika kancelarii w Dowództwie 6. Dywizji Piechoty w Krakowie i referenta personalnego podoficerów w Dowództwie Okręgu Korpusu nr V. Od kwietnia do grudnia 1925 r. przebywał na kursie oficerów piechoty w Chełmnie. Od stycznia 1926 do września 1927 r. pełnił funkcję starszego oficera kompanii w 12. pułku piechoty, potem od października 1927 do października 1931 r. był komendantem Przysposobienia Wojskowego i Wychowania Fizycznego w pow. Myślenice (ukończył kurs WF w Poznaniu). Awansowano go na stopień kapitana ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 r. Od października 1931 r. do 1937 r. pełnił obowiązki dowódcy 7. kompanii III batalionu w 12. pułku piechoty. W 1938 r. był zastępcą komendanta Szkoły Podoficerskiej dla Małoletnich w Nisku. Na stopień majora awansowany został w 1938 r. W kampanii wrześniowej 1939 r. brał udział na stanowisku kwatermistrza 12. pułku piechoty, a następnie dowódcy batalionu w tym pułku. Od początku stycznia 1940 r. był poszukiwany przez Niemców i ukrywał się. Mieszkał w Proszowicach, gdzie od 1941 do 18 stycznia 1945 r. pracował w księgowości Spółdzielni Rolniczo - Handlowej i Związku Plantatorów Tytoniu. W tym okresie podjął działalność w podziemiu; w tajnym nauczaniu był nauczycielem gimnazjum koedukacyjnego w Proszowicach, zastępcą Inspektora Miechowskiego ZWZ - AK, szefem wywiadu i łączności Inspektoratu (podlegały mu też sprawy organizacji terenu i uzbrojenia). Używał pseudonimów „Piotr”, „Profesor” i „Wiesław”. Przekazał w 1943 r. pod opiekę Władysław Rynkowskiego „Michał” NN „Karola” (Inspektora miechowskiego AK)[1]. W czerwcu 1944 r., w czasie spotkania oficerów Armii Krajowej i działaczy Stronnictwa Ludowego w Pałecznicy (w sprawach likwidacji działaczy ludowych przez oddziały AK) był członkiem Komisji Pojednawczej. W lipcu 1944 r. mianowano go na stanowisko zastępcy dowódcy 106. Dywizji Piechoty AK. Nakazał Antoniemu Iglewskiemu „Ponar”" zorganizowanie spotkania w Dziemierzycach A. Dziury-Dziurskiego „Kmita” z Heinrichem Hamannem z gestapo. 25 września 1944 r. został członkiem Komisji Śledczej powołanej w sprawie zamachu na Szymona Dudka. 27 grudnia 1944 r. był wnioskowany do awansu na stopień podpułkownika. W styczniu 1945 r. został awansowany na ten stopień (zweryfikowany przez Komisję Likwidacyjną Okręgu Krakowskiego AK ze starszeństwem z 11 listopada 1944 r. ). Od 18 stycznia 1945 r. pracował jako nauczyciel w gimnazjum w Proszowicach, następnie od 1 stycznia do 31 sierpnia 1946 r. w gimnazjum w Książu Wielkim. Od 1 września 1946 do grudnia 1948 r. zatrudniony był na stanowisku kierownik i buchalter w domach wypoczynkowych Związku Pracowników Przemysłu Cukrowniczego w Kudowie - Zdroju. W grudniu 1948 r. przeniósł się do Wrocławia. Pracował jako buchalter w Hotelu „Polonia”. 11 lutego 1949 r. został aresztowany przez UBP, przewieziony do Krakowa i osadzony w więzieniu przy ul. Montelupich. 
Zmarł 15 czerwca 1950 r. w więziennym szpitalu. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim kwatera LXXXXII, rząd 13, miejsce 51.       
Żonaty był z Marią (nn), miał syna.  
Odznaczony Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi. W 1957 r. Komisja Weryfikacyjna wnioskowała o awansowanie go do stopnia pułkownika i odznaczenie Krzyżem Virtuti Militari.          
Teczka personalna L. Bochnaka - CAW; IPN Kr 075/16 AK 106 Dywizja „Tysiąca” pod dowództwem „Bolko” krypt. „Omega”; Fitowa Alina Bataliony Chłopskie w Małopolsce, Warszawa 1984; Grzywacz - Świtalski Łukasz, Z walk na Podkarpaciu, Warszawa 1971; Piwowarski Stanisław, Pułkownik Leopold Piotr Bochnak, „Informator ŚZŻAK Inspektorat Maria” 1993 nr 14; Piwowarski Stanisław, Okręg Krakowski SZP - ZWZ - AK, Kraków 1994; Rocznik Oficerski 1932, Warszawa 1932; Ważniewski Władysław, Walki partyzanckie nad Nidą 1939 - 1945, Warszawa 1969;