Z Małopolska w II Wojnie Światowej

BURDA Andrzej.                                     
Urodzony 19 listopada 1913 r. w Rzeszotarach. W 1938 r. ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Przed wojną był głęboko zakonspirowanym działaczem komunistycznym w Wieliczce[1]. W czasie okupacji niemieckiej kontaktował się z Lucjanem Motyką[2]. Na początku 1945 r. przekonywał Józefa Jedynaka do objęcia stanowiska burmistrza Wieliczki[3]. Został starostą powiatowym w Bochni. Przeniesiono go na stanowisko kierownika Delegatury Komisji Specjalnej do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym w Olsztynie, później na podobne stanowisko do Szczecina. Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1950 r. zorganizował na Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej Katedrę Prawa Konstytucyjnego, a później Zakład Prawa Konstytucyjnego. Kierował nimi do 1980 r. W 1955 r. został rektorem Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. W latach 1955-1965 był posłem na Sejm PRL. Od 8 maja 1957 r. był prokuratorem generalnym. W latach 1959–1964 był zastępca członka Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. 24 maja 1961 r. zwolniono go ze stanowiska prokuratora generalnego po niekonsultowanym z Władysławem Gomułką zamienieniu kary śmierci dla Bolesława Dedo na karę dożywotniego więzienia. W 1970 r. zorganizował Instytutu Administracji i Prawa Publicznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. Został jego pierwszym dyrektorem. W 1977 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1977 r. podjął współpracę z opozycją demokratyczną. Wygłaszał prelekcje w Duszpasterstwie Akademickim oo. dominikanów. Podpisał list protestacyjny do władz PRL, tzw. „List 14”. W 1978 r. oddał legitymację partyjną. W 1981 r. ponownie podjął działalność w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1982 r. został sędzią Trybunału Stanu. Odszedł z tego stanowiska w 1985 r.     
Zmarł 10 marca 1987 r. w Warszawie. Został pochowany na Wojskowych Powązkach w Warszawie.   
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, tytułem Zasłużonego Nauczyciela PRL, czterema nagrodami sekretarza naukowego Polskiej Akademii Nauk.   
IPN Kr 075/104 WRN i PPS z powiatu Kraków; Burda Andrzej, Przymrozki i odwilże, Lublin 1987; Co nam zostało z tych lat. Opozycja polityczna 1976–1980 z dzisiejszej perspektywy, red. J. Eisler, Warszawa 2003, s. 70; Gałaszewska-Chilczuk D., „Wrogie” Uniwersytety. Polityka państwa komunistycznego wobec Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej (1944-1969), Warszawa 2013; Jarosz D., Pasztor M., Afera mięsna. Fakty i konteksty, Toruń 2004, s. 262; Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, Warszawa 1984; Madej K., NIK na KUL-u, „Biuletyn IPN” 2002, nr 7, s. 70–76;Mołdawa T., Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991, s. 419; Opozycja demokratyczna w Polsce w świetle akt KC PZPR (1976–1980). Wybór dokumentów, oprac. Ł. Kamiński, P. Piotrowski, Wrocław 2002, s. 316–318;