Z Małopolska w II Wojnie Światowej

KUBLER Emil „Wróg” (1912 - ?) – żołnierz Armii Krajowej.        
Urodzony 1 stycznia 1912 r. w Stanisławowie. Syn Romana i Anieli. Został zaprzysiężony do Związku Walki Zbrojnej w grudniu 1939 r. w Łańcucie w stopniu porucznika. Był zastępcą komendanta Placówki Łańcut-Miasto. Organizował oddziały w Placówce Łańcut Obwodu Łańcut. W grudniu 1941 r. zagrożony aresztowaniem został przeniesiony do Inspektoratu Jarosław. Dowodził plutonem Kedywu. W styczniu 1944 r. przydzielono go do Zgrupowania Ernesta Wodeckiego. Brał udział w wyprawie za San. W czasie „Burzy” był zastępcą dowódcy oddziału i oficerem operacyjnym. Walczył do wkroczenia Sowietów. Od sierpnia 1944 r. był poszukiwany przez NKWD. W grudniu 1946 r. został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Krakowie. Dwa lata i trzy miesiące spędził w więzieniu. Mieszkał na osiedlu 1 Maja 3/18 w Łańcucie.        
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Armii Krajowej, czterokrotnie Medalem Wojska, Krzyżem Kampanii Wrześniowej.        
Zaświadczenie weryfikacyjne Emila Kublera, Koło byłych Żołnierzy Armii Krajowej, Londyn 11.11.1985, zb. A. Zagórskiego; Deklaracja członkowska Związku Żołnierzy AK Emila Kublera, 15 kwietnia 1989, zb. A. Zagórskiego;