Z Małopolska w II Wojnie Światowej

KWIATKOWSKI Tadeusz.          
Urodzony 4 maja 1920 r. w Krakowie. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1937 r. zadebiutował w międzyszkolnym czasopiśmie „Szkolne czasy”. Od listopada 1939 r. uczestniczył w konspiracyjnym kursie teatralnym. Na początku 1940 r. został oskarżony przez majora doktora medycyny Luersa o obrazę oficera niemieckiego i doprowadzony do siedziby żandarmerii przy alei Mickiewicza w Krakowie, a następnie do siedziby policji polskiej na ulicę Siemiradzkiego. Wypuszczono go po tygodniu aresztu. W czasie okupacji był aktorem Teatrzyku Brzdąc w Kawiarni Plastyków, a później inkasentem firmy „Orbitrans” przy ul. Kilińskiego 5. Był zatrudniony w biurze spedycyjnym przy ul. Krowoderskiej. Wydał siedem numerów konspiracyjnego „Miesięcznika Literackiego”. Używał pseudonimu „Noël Randon”. Kontynuował studia polonistyczne na tajnym Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 19 września 1940 r. był aktorem w konspiracyjnym Teatrze Jednoaktówek. W 1941 r. napisał kilka artykułów do tajnego pisemka „Grunwald”. Brał udział we włamaniu do niemieckiego biura po broń. Dostarczył trzy pistolety Vis braciom Jakubowskim. Zajmował się roznoszeniem zapomóg Delegatury Rządu dla pisarzy i ich rodzin na terenie Krakowa. Swoje spostrzeżenia na temat działalności dentysty Pietronia jako konfidenta Gestapo przekazał Władysławowi Skąpskiemu z wywiadu Armii Krajowej. Został aresztowany 7 stycznia 1944 r. przez funkcjonariusza krakowskiego Gestapo Antona Kandzika w biurze firmy „Orbitrans” przy ul. Szlak za udział w wieczorku literackim i przeprowadzony na Pomorską 2. Śledztwo prowadził Hirsche. Przez trzy dni po aresztowaniu przebywał w piwnicy na Pomorskiej, później przewieziono go do więzienia Montelupich. W celi nr 91 na Montelupich siedział z grupą kilkunastoletnich chłopców oskarżonych o sabotaż, których później rozstrzelano. W kwietniu 1944 r. przeniesiono go do celi dla pracujących skąd został wykupiony obrazem Kossaka i pod koniec kwietnia 1944 r. zwolniony. Ukrywał się poza Krakowem. Po wojnie był kierownikiem literackim Teatru Bagatela, Teatru Groteska i Teatru imienia Juliusza Słowackiego. Był scenarzystą filmowym. Jako felietonista i krytyk teatralny współpracował z „Dziennikiem Polskim”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Przekrojem” i „Życiem Literackim”. Należał do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i PEN Clubu.      
Zmarł 7 marca 2007 r. w Krakowie, został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Od października 1945 r. był żonaty z Haliną Królikiewicz, miał córkę Monikę (urodzoną w październiku 1946 r.).      
Muzeum Historyczne Miasta Krakowa, Tadeusz Kwiatkowski – ankieta 3/R/81; Bratko Józef, Gestapowcy, Kraków 1985, s. 137; Hein Wincenty, Jakubiec Czesława , Montelupich, Kraków 1985, s. 271; Jaworska Janina, Polska sztuka walcząca 1939-1945, Warszawa 1985, s. 103; Kudliński Tadeusz, Epifania 44, „Kierunki” 1969 nr 51-52 s. 7; Kwiatkowski Tadeusz, Płaci się każdego dnia, Kraków 1986, s. 14, 18, 22, 43, 46, 64, 106, 153, 261, 271; Matusak Piotr, Walka polskiego ruchu oporu w obronie dóbr kultury narodowej 1939 – 1945, „Wojskowy Przegląd Historyczny” 1978 nr 3 s. 295, 296; Otwinowska Ewa, Fragmenty pamiętnika, „Kraków” 1984 nr 4 s. 36; Żukrowski Wojciech, Pisarz sam streszcza swoją biografię, „Kierunki” 1986 nr 16 s. 1;