Z Małopolska w II Wojnie Światowej
Tempka Władysław Błażej (1889 - 1942) polityk,
adwokat.
Urodzony 22 sierpnia 1889 r. w Krakowie. Ostatni egzamin prawniczy
zdał 2 maja 1912 r.
Promowany na dr praw 29 marca 1913 r. Od 23 maja 1912 r. do 1 października 1913 r. pełnił służbę praktykanta,
a następnie auskultanta przy
Sądzie Krajowym w Krakowie.
Ustawową służbę
prezencyjną odbył pomiędzy 1 października 1913 - 30 września 1914 r. Od 1 października 1914 r. do 1 listopada 1918
r. służył w austriackim 56. pułku piechoty. 30 listopada 1917 r. złożył egzamin
sędziowski. Od listopada
1918 r. do 31 maja 1919 r. w 12. pułku piechoty Wojska Polskiego. Po ukończeniu praktyki sądowej przy Sądzie Krajowym w Krakowie
został mianowany 31 lipca
1919 r. zapasowym sędzią IX rangi w
Leżajsku. 11 października 1919 r. zrezygnował z urzędu sędziego zapasowego. Po rezygnacji z pracy
w sądzie od 18 grudnia 1919
r. do 1 stycznia 1923 r. odbywał praktykę w
kancelarii dr Józefa Woźniakowskiego w Krakowie. Od 1921 r. był obrońcą uprawnionym do występowania przed sądami wojskowymi. Miał stopień majora.
Egzaminy adwokackie złożył 18 marca 1922 r., a na listę adwokatów wpisano go 29 grudnia 1922
r. Mieszkał przy ul.
Pędzichów 13, a
kancelarię
prowadził przy ul.
Floriańskiej 26 w Krakowie.
W październiku 1923 r.
rozpoczął starania o
posadę sędziego komisarycznego na Górnym
Śląsku. Od 1924 r. był adwokatem w Chorzowie. Działał w Chrześcijańskiej
Demokracji. Był
współpracownikiem Wojciecha
Korfantego. W latach 1928 - 1935 był dwukrotnie posłem w Sejmie II kadencji (wybrany z okręgu nr 38). W 1931 r. wszedł do Zarządu Głównego Chrześcijańskiej Demokracji. Po wyjeździe W. Korfantego pełnił funkcję kierownika organizacji śląskiej. Przewodniczył ostatniemu zjazdowi chadecji. W 1937 r. wszedł w skład nowoutworzonego Stronnictwa Pracy
jako przewodniczący
organizacji śląskiej. We wrześniu 1939 r. stanął na czele grupy kierowniczej
Stronnictwa Pracy. Po wkroczeniu Niemców prowadził w Krakowie przy ul. Asnyka
kancelarię
adwokacką. Współtworzył konspiracyjne Stronnictwo Pracy w
Krakowie. Był
najwyższym rangą przedstawicielem kierownictwa
Stronnictwa Pracy przebywającym w Kraju. Od października 1939 r. należał do
Krakowskiego Komitetu Międzypartyjnego. Na przełomie lat 1939/40 ukrywał się w Krakowie.
Kontaktował się z Komendą Obszaru Związku Walki Zbrojnej. Pod koniec lutego
1940 r. przybył do Warszawy.
Na kolejnym posiedzeniu Głównego Komitetu Wykonawczego Stronnictwa Pracy na przełomie lutego i marca 1940 r.
został wybrany jego
przewodniczącym. Wydany
przez konfidenta Gestapo został aresztowany w domu. Osadzono go 18 kwietnia 1940 r. w
więzieniu Montelupich.
Został wywieziony do KL
Auschwitz i oznaczony tam numerem 5941.
Rozstrzelano go 12 czerwca 1942 r. w
bloku 11 w egzekucji odwetowej za działalność
organizacji konspiracyjnych na Śląsku. W
oficjalnym świadectwie zgonu
napisano, że
zmarł na zapalenie
płuc.
Okręgowa Izba
Adwokacka w Krakowie, Akta osobowe Tempki Władysława, Andrusiewicz A., Stronnictwo Pracy 1937 - 1950, Warszawa
1988, s. 139, 140, 146; Czech D., Kalendarz
wydarzeń w KL
Auschwitz, Oświęcim 1992,
s. 182; Jarowiecki Jerzy, Konspiracyjna prasa w
Krakowie w latach okupacji hitlerowskiej 1939 - 1945,
Kraków 1986, s. 41; Kraków pod rządami wroga,
Kraków 1945, s. 38 ; Księga adresowa m. Krakowa
1926, s. 274; Kto
był kim w drugiej
Rzeczypospolitej, pod red. J. Majchrowskiego, 1994;
Niekrasz J., Z dziejów AK na Śląsku,
Warszawa 1985, s. 63, 222 ; Ostasz Grzegorz, Krakowska Okręgowa Delegatura Rządu na Kraj 1941-1945, Rzeszów 1996, s.
56, 57, 59, 73; Piwowarski Stanisław, Okręg Krakowski Służby Zwycięstwu Polski - Związku Walki Zbrojnej - Armii
Krajowej, Kraków 1994, s. 7, 18; Pluta-Czachowski
Kazimierz, Fundamenty konspiracji cz. 3, „Kierunki”
1981 nr 39, s. 9; Putek J., Polska Partia
Socjalistyczna w latach wojny i okupacji 1939-1945,
Warszawa 1995, t. II s. 689;