Z Małopolska w II Wojnie Światowej

HEINEMEYER Kurt Reinhold.

Pochodził z Hanoweru. Od listopada 1930 r. należał do członek NSDAP. W 1931 r. wstąpił do SS. W marcu 1935 r. podjął służbę w Gestapo. Zwalczał komunistów w Hanowerze i w Wiedniu. We wrześniu 1939 r. należał do Einsatzgruppe I. W styczniu 1940 r. przeniesiono go do Gestapo w Krakowie. W 1940 r. przeprowadził aresztowanie w krakowskiej Kawiarni „Secesja”. W stopniu SS-Obersturmführera i randze sekretarza kryminalnego był drugim z kolei kierownikiem referatu IVA1a (komuniści) w krakowskim gestapo. Zajmował się organizowaniem sieci konfidentów. Jesienią 1940 r. został postrzelony w nogę (bark informacji w jakich to nastąpiło okolicznościach). Leczył się w Rzeszy. Wiosną 1942 r. wrócił do Krakowa. Przed przesłuchaniami zdejmował mundur i pił alkohol. W maju 1942 r. kazał rozstrzelać 15 Żydów zamiast 20 Polaków w odwecie za sabotaż grupy Leonida Czetyrki „Czarny”. We wrześniu 1942 r. aresztował komendanta Okręgu Kraków Gwardii Ludowej Polskiej Partii Robotniczej Józefa Dubiela „Powróz”. 20 listopada 1942 r. osobiście aresztował sekretarza Komitetu Okręgowego Polskiej Partii Robotniczej w Krakowie Ignacego Fika „Andrzej”. W grudniu 1942 r. prowadził sprawę Ignacego Fika „Andrzej, Mieczysława Lewińskiego „Czesław”, Stanisława Szadkowskiego „Karol”, a w lutym 1943 r. sprawę Romana Śliwy „Weber” oraz drukarni na Woli Justowskiej. Aresztował drukarza „Trybuny Ludu” Marcina Waligórskiego. Od stycznia do marca 1943 r. przesłuchiwał łącznika i kolportera Armii Krajowej Albina Józefa Szeligę „Szklarz”, wyjątkowo bez stosowania tortur. Wiosną 1943 r. aresztował w Bochni grupę 40-50 Żydów posługujących się fałszywymi paszportami. Brał udział w likwidacji krakowskiego getta. W czerwcu 1943 r. torturował przy ul. Pomorskiej 2 Helenę Pająk „Baśka”. W grudniu 1943 r. prowadził sprawę sekretarza Komitetu Obwodowego Polskiej Partii Robotniczej w Krakowie Anastazego Kowalczyka „Nastek”. Od wiosny 1944 r. tworzył w Krakowie struktury grup dywersyjnych Wehrwolfu pozostawionych później na tyłach Sowietów. 30 kwietnia 1944 r. aresztował i później przesłuchiwał torturując zastępcę szefa Produkcji Konspiracyjnej Okręgu Kraków Armii Krajowej „Ubezpieczalnia” Juliana Schustera „Wir”. W lipcu 1944 r. przesłuchiwał członka Polskiej Partii Robotniczej Jana Górkiewicza. 17 stycznia 1945 r. wyjechał z Krakowa. Ukrywał się pod nazwiskiem Baumann w Einbeck. Został zadenuncjowany przez I. Lützmann Anglikom. Wydano go Polsce. Był więziony w Warszawie i Krakowie. Został skazany na 15 lat więzienia. Zeznał po wojnie, że archiwum krakowskiego Gestapo wywieziono do wsi Czerwona Woda i przygotowano do spalenia w starej cegielni. Po odbyciu kary wyjechał do Republiki Federalnej Niemiec. W 1978 r. był ponownie sądzony w Hanowerze, gdzie został uniewinniony.

Archiwum Muzeum Krakowa, Ankieta 52/R/82, s. 1; Archiwum Muzeum Krakowa, Ankieta 22/R/84, s. 1; Agatstein-Dormontowa Dorota, Żydzi w Krakowie w okresie okupacji niemieckiej, „Rocznik Krakowski” 1948, s. 75, 227; Bratko Józef, Gestapowcy, Kraków 1985, s. 46, 61, 64, 70, 232; Czerpak Stanisław, Wroński Tadeusz, Ulica Pomorska 2, Kraków 1972, s. 18, 141; Hein Wincenty, Jakubiec Czesława, Montelupich, Kraków 1985, s. 33, 123, 126, 295, 443; Jankowski Stanisław Maria, Czarny nadaje o trzeciej, Warszawa 1979, s. 89; Jankowski Stanisław Maria, Steny z ulicy Mogilskiej, Kraków 1977, s. 146; Machejek Władysław, PPR w Krakowie - luty 1942, Gazeta Krakowska 1987 nr 30 z 5 lutego 1987 r., s. 3; Pankiewicz Tadeusz, Apteka w getcie krakowskim, Świat i Wiedza 1947, s. 102; Zając Stanisław, Krakowski styczeń 1945, „Za Wolność i Lud” 1985 nr 3, s. 6;