Z Małopolska w II Wojnie Światowej

SKĄPSKI Władysław.                              
Urodzony 18 lutego 1897 r. w Krakowie. Syn Stanisława i Heleny z d. Gostwickiej. Mieszkał przy ulicy Wąsowicza 10/7 w Krakowie. Miał sklep przy Rynku Głównym 9. Miał średnie wykształcenie. W 1939 r. do Polskiej Partii Socjalistycznej Wolność Równość Niepodległość wprowadzili go Józef Cyrankiewicz i Zygmunt Kłopotowski. W zakresie organizacji działań wywiadowczych blisko współpracował z Marianem Wojciechem Bombą, Zygmuntem Kłopotowskim, Adamem Rysiewiczem i Leonem Zdybalskim. W 1942 r. został kierownikiem Samodzielnej Ekspozytury Kontrwywiadu Cywilnego po aresztowanym Z. Kłopotowskim. Tadeusz Kwiatkowski przekazał mu swoje spostrzeżenia na temat działalności dentysty Pietronia konfidenta Gestapo. Był kandydatem do Sejmu z ramienia Polskiej Partii Socjalistycznej. Otrzymał 50 tys. zł na cele konspiracyjne od Albina WIKTORA. W Zrzeszeniu Wolność i Niezawisłość używał pseudonimu „Szymon”. Materiały swojej siatki konspiracyjnej Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość powierzył do ukrycia Janowi Kleszczowi. W początkach 1946 r. wprowadził do Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość Hannę Wysocką. W styczniu 1946 r. wprowadził do Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość Zofię Zborowską. Wprowadził do Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość Wojciecha Sochę. Załatwił pracę Janowi Dęboszowi w Spółdzielni Samochodowej Stefana Rzeźnika. Do grudnia 1946 r. przekazywał materiały wywiadowcze Marianowi Wojciechowi Bombie i Stefanowi Rzeźnikowi 11 grudnia 1946 r. został aresztowany. Osadzono go w więzieniu Montelupich. Wg. funkcjonariuszy Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego był szefem [siatki wywiadu w Krakowie] Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. Latem 1947 r. prowadzono sprawę przeciwko niemu. Obciążali go w czasie przesłuchań Stanisława Drabik i Jan Kleszcz. On sam się przyznał i obciążył swoich współpracowników: Leona Zdybalskiego, Jana Dębosza, Wandę Górecką, Czesławę Jakóbiec, Jana Kleszcza, Albina WIKTORA, Hannę Wysocką, Stanisława Czapkiewicza „Sprężyna”, Stanisławę Drabik, Zygmunta Kłopotowskiego, Marię Łopuszyńską, Stefana Rzeźnika, a także Mariana Wojciecha Bombę (choć później w czasie przesłuchania przez porucznika Jana Matejczuka 25 czerwca 1947 r. zaprzeczał jakoby go znał i otrzymywał od niego jakieś materiały) i Wojciecha Szczepańskiego (o którym początkowo mówił jako o Tadeuszu Gajdzie "Bartosz"). Dowody w postaci nielegalnej prasy przekazano prokuraturze. Protokoły przesłuchań wysłano do Departamentu V Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.      
Był żonaty, miał syna Jerzego (żołnierza Armii Krajowej, rozstrzelanego przez Niemców).            
IPN Kr 075/32 WRN-PPS województwo krakowskie kryptonim „V-2”; Kwiatkowski Tadeusz, Płaci się każdego dnia, Kraków 1986, s. 76, 163;