Z Małopolska w II Wojnie Światowej

LEWIŃSKA Pelagia.

Urodzona w 1907 r. Z domu Sikorska. Ukończyła studia polonistyczne. Mieszkała w Krakowie przy ul. Mazowieckiej 64. Należała do organizacji kierownictwa organizacji „R” jak Rewolucja i Polski Ludowej, których była współzałożycielką. Używała pseudonimu „Barbara”. Przeszła do Polskiej Partii Robotniczej. Była członkiem Komitetu Okręgowego Polskiej Partii Robotniczej w Krakowie. Została aresztowana 22 października 1942 r. Przewieziono ją do siedziby krakowskiego gestapo przy ul. Pomorskiej 2. Była bita w czasie śledztwa. Osadzono ją w więzieniu Montelupich. Została wywieziona w 1943 r. do KL Auschwitz. Po wojnie mieszkała w Warszawie przy ulicy Gagarina 6. Była Sekretarzem Generalnym Związku Harcerstwa Polskiego w latach 1946−1949 i zastępcą Przewodniczącego Związku Harcerstwa Polskiego w latach 1949−1950. Miała stopień harcmistrzyni.

Była dwukrotnie zamężna. Po raz pierwszy z Mieczysławem Stefanem Lewińskim „Czesław” (działaczem komunistycznym), po raz drugi z Tepichtem.

Zmarła w 2004 r.

Bratko Józef, Gestapowcy, Kraków 1985, s. 57; Garas Józef, Pierwszy rok walki zbrojnej Gwardii Ludowej, „Wojskowy Przegląd Historyczny” 1968 nr 1, s. 190; Hein Wincenty, Jakubiec Czesława, Montelupich, Kraków 1985, s. 122; Jankowski Stanisław Maria, Żołnierze z „Zielonego”, Warszawa 1978, s. 8; Ulica imienia ..., „Echo Krakowa” 1989 nr 152, s. 4;