Z Małopolska w II Wojnie Światowej
| Linia 640: | Linia 640: | ||
<![endif]-->'''ŚLIWA Roman.''' | <![endif]-->'''ŚLIWA Roman.''' | ||
| − | Urodzony 21 grudnia 1904 r. w Sosnowcu (wg innych źródeł 12 lutego 1904 w Zagórzu). Syn Bronisławy Suwały. Ukończył 4 klasy szkoły powszechnej. Pracował jako robotnik rolny (pastuch). Od 1923 r. pracował jako maszynista w kopalni węgla „Mortimer”. W 1923 r. wstąpił do Związku Młodzieży Komunistycznej. Od 1924 r. kierował komórką KZMP w kopalni. Został zwolniony z pracy za udział w strajku. Podjął pracę w będzińskich wapiennikach. Od 1925 r. był sekretarzem KD KZMP w Zagłębiu. W styczniu 1925 r. (wg części źródeł w lutym 1926 r.) został aresztowany i skazany na 2 lata więzienia. Karę odbywał w Będzinie i Piotrkowie Trybunalskim. Po zwolnieniu z więzienia w 1028 r. policja odtransportowała go do koszar 1. psp w celu odbycia służby wojskowej. Był sekretarzem Komitetu Pułkowego KPP. W styczniu 1930 r. powrócił do Zagłębia i zawarł związek małżeński. Od 1930 r. pełnił funkcję sekretarza Wydziału Wojskowego Komitetu Obwodowego KPP w Zagłębiu. W połowie 1930 r. wstąpił do szkoły Międzynarodówki w Moskwie. Od stycznia 1932 r. był sekretarzem Wydziału Wojskowego Obwodu Krakowskiego KPP. W czerwcu 1932 r. został aresztowany. W 1934 r. skazano go na 12 lat więzienia. Kare odbywał w Krakowie i Rawiczu. 1 września 1939 r. wydostał się z więzienia w Rawiczu po ucieczce strażników. Wstąpił do Brygady Robotniczej Obrony Warszawy, po kapitulacji Stolicy przedostał się do Brześcia. Od 1941 r. był szkolony w moskiewskiej szkole Międzynarodówki. W lipcu 1941 r. przystąpił do Grupy Inicjatywnej Polskiej Partii Robotniczej. Po przeszkoleniu 6 stycznia 1942 r. zrzucono go ze spadochronem w rejonie Sokołowa w powiecie koneckim, a następnie przerzucono na teren Zagłębia. 6 lutego 1942 r. brał udział w posiedzeniu założycielskim krakowskiej Polskiej Partii Robotniczej w mieszkaniu Ignacego Fika. Zorganizował wspólnie z [[ | + | Urodzony 21 grudnia 1904 r. w Sosnowcu (wg innych źródeł 12 lutego 1904 w Zagórzu). Syn Bronisławy Suwały. Ukończył 4 klasy szkoły powszechnej. Pracował jako robotnik rolny (pastuch). Od 1923 r. pracował jako maszynista w kopalni węgla „Mortimer”. W 1923 r. wstąpił do Związku Młodzieży Komunistycznej. Od 1924 r. kierował komórką KZMP w kopalni. Został zwolniony z pracy za udział w strajku. Podjął pracę w będzińskich wapiennikach. Od 1925 r. był sekretarzem KD KZMP w Zagłębiu. W styczniu 1925 r. (wg części źródeł w lutym 1926 r.) został aresztowany i skazany na 2 lata więzienia. Karę odbywał w Będzinie i Piotrkowie Trybunalskim. Po zwolnieniu z więzienia w 1028 r. policja odtransportowała go do koszar 1. psp w celu odbycia służby wojskowej. Był sekretarzem Komitetu Pułkowego KPP. W styczniu 1930 r. powrócił do Zagłębia i zawarł związek małżeński. Od 1930 r. pełnił funkcję sekretarza Wydziału Wojskowego Komitetu Obwodowego KPP w Zagłębiu. W połowie 1930 r. wstąpił do szkoły Międzynarodówki w Moskwie. Od stycznia 1932 r. był sekretarzem Wydziału Wojskowego Obwodu Krakowskiego KPP. W czerwcu 1932 r. został aresztowany. W 1934 r. skazano go na 12 lat więzienia. Kare odbywał w Krakowie i Rawiczu. 1 września 1939 r. wydostał się z więzienia w Rawiczu po ucieczce strażników. Wstąpił do Brygady Robotniczej Obrony Warszawy, po kapitulacji Stolicy przedostał się do Brześcia. Od 1941 r. był szkolony w moskiewskiej szkole Międzynarodówki. W lipcu 1941 r. przystąpił do Grupy Inicjatywnej Polskiej Partii Robotniczej. Po przeszkoleniu 6 stycznia 1942 r. zrzucono go ze spadochronem w rejonie Sokołowa w powiecie koneckim, a następnie przerzucono na teren Zagłębia. 6 lutego 1942 r. brał udział w posiedzeniu założycielskim krakowskiej Polskiej Partii Robotniczej w mieszkaniu Ignacego Fika. Zorganizował wspólnie z [[KOWALCZYK Anastazy|Anastazym Kowalczykiem]] "Nastek" Stowarzyszenie Przyjaciół ZSRR w Zagłębiu. W kwietniu 1942 r. wcielił bielskie, śląskie i zagłębiowskie Stowarzyszenie Przyjaciół ZSRR do Polskiej Partii Robotniczej. W kwietniu 1942 r. został awansowany do stopnia pułkownika Gwardii Ludowej Polskiej Partii Robotniczej. Przybył do Krakowa. Organizował i dowodził IV krakowskim Obwodem Gwardii Ludowej Polskiej Partii Robotniczej. Używał pseudonimu '''„Weber”'''. W [[1942 kwiecień|kwietniu]] lub [[1942 maj|maju 1942]] r. w Charsznicy spotykał się z tamtejszymi działaczami komunistycznymi, m.in. z [[ANDRYSIK Edward|Edwardem Andrysikiem]] i [[GĘBALA Stanisław|Stanisławem Gębalą]]. Został zadenuncjowany przez agenta katowickiego Gestapo i aresztowany [[1943 styczeń 03|3 stycznia 1943]] r. (wg. innych źródeł [[1943 luty 15|15 lutego 1943]] r.) w domu na Osiedlu Oficerskim w Krakowie. Był więziony na Montelupich, w czasie śledztwa torturowano go. Jego sprawę prowadził SS-Obersturmführer [[HEINEMEYER_Kurt_Reinhold|Kurt Reinhold Heinemeyer]]. [[1943 październik 29|29 października 1943]] r. został osadzony w KL Auschwitz z numerem 152563.<span style="mso-tab-count:1"> </span><br> [[1944 lipiec 22|22 lipca 1944]] r. (wg innych źródeł w [[1944 marzec|marcu 1944]] r., informacja jest błędna [[MOLL Otto Herman Wilhelm|O. Molla]] nie było wówczas w KL Auschwitz) został wywołany imiennie z kolumny roboczej po apelu wieczornym i zastrzelony przez komendanta krematorium [[MOLL Otto Herman Wilhelm|Otto Molla]].<span style="mso-tab-count:1"> </span><br> Bąk Józef, Kupracz Jan, ''Uchronić od zapomnienia'', „W Marszu 1939-1945” nr 5, s. 11; Bratko Józef, ''Gestapowcy'', Kraków 1985, s. 69; Duraczyński Eugeniusz, ''Wojna i okupacja. Wrzesień 1939 - kwiecień 1943'', Warszawa 1974, s. 288; Garas Józef, ''Oddziały Gwardii i Armii Ludowej w Obwodzie Krakowskim. Rodowody, zarys organizacyjny'', „Wojskowy Przegląd Historyczny” 1960 nr 4, s. 180; Gronczewski Edward, ''Ludzie czynu,'' „Wojskowy Przegląd Historyczny” 1964 nr 3, s. 240; JZ, ''Pamiętne daty'', „Za Wolność i Lud” 1986 nr 17, s. 12; Nazarewicz Ryszard, ''Zarys działalności Gwardii Ludowej i Armii Ludowej w okręgu częstochowsko-piotrkowskim'', „Wojskowy Przegląd Historyczny” 1959 nr 1, s. 74; Rydłowski Jerzy, ''Żołnierze lat wojny i okupacji'', Warszawa 1971, s. 532, 535; Sulewski Wojciech, ''Z frontu tajnego nauczania'', Warszawa 1966, s. 157; Syzdek Włodzimierz, ''Zginął w dniu wyzwolenia'', „Za Wolność i Lud” 1984 nr 31, s. 8; Turlejska Maria, ''Spór o Polskę. Szkice historyczne'', Warszawa 1972, s. 161; Ważniewski Władysław, ''Miechowsko-pińczowscy komuniści w konspiracji 1939 - 1943'', „Najnowsze Dzieje Polski” 1967 nr 11, s. 35; Zając Stanisław, ''W pobliżu siedziby Hansa Franka'', Warszawa 1986, s. 52; |
Aktualna wersja na dzień 15:43, 27 sty 2024
ŚLIWA Roman.
Urodzony 21 grudnia 1904 r. w Sosnowcu (wg innych źródeł 12 lutego 1904 w Zagórzu). Syn Bronisławy Suwały. Ukończył 4 klasy szkoły powszechnej. Pracował jako robotnik rolny (pastuch). Od 1923 r. pracował jako maszynista w kopalni węgla „Mortimer”. W 1923 r. wstąpił do Związku Młodzieży Komunistycznej. Od 1924 r. kierował komórką KZMP w kopalni. Został zwolniony z pracy za udział w strajku. Podjął pracę w będzińskich wapiennikach. Od 1925 r. był sekretarzem KD KZMP w Zagłębiu. W styczniu 1925 r. (wg części źródeł w lutym 1926 r.) został aresztowany i skazany na 2 lata więzienia. Karę odbywał w Będzinie i Piotrkowie Trybunalskim. Po zwolnieniu z więzienia w 1028 r. policja odtransportowała go do koszar 1. psp w celu odbycia służby wojskowej. Był sekretarzem Komitetu Pułkowego KPP. W styczniu 1930 r. powrócił do Zagłębia i zawarł związek małżeński. Od 1930 r. pełnił funkcję sekretarza Wydziału Wojskowego Komitetu Obwodowego KPP w Zagłębiu. W połowie 1930 r. wstąpił do szkoły Międzynarodówki w Moskwie. Od stycznia 1932 r. był sekretarzem Wydziału Wojskowego Obwodu Krakowskiego KPP. W czerwcu 1932 r. został aresztowany. W 1934 r. skazano go na 12 lat więzienia. Kare odbywał w Krakowie i Rawiczu. 1 września 1939 r. wydostał się z więzienia w Rawiczu po ucieczce strażników. Wstąpił do Brygady Robotniczej Obrony Warszawy, po kapitulacji Stolicy przedostał się do Brześcia. Od 1941 r. był szkolony w moskiewskiej szkole Międzynarodówki. W lipcu 1941 r. przystąpił do Grupy Inicjatywnej Polskiej Partii Robotniczej. Po przeszkoleniu 6 stycznia 1942 r. zrzucono go ze spadochronem w rejonie Sokołowa w powiecie koneckim, a następnie przerzucono na teren Zagłębia. 6 lutego 1942 r. brał udział w posiedzeniu założycielskim krakowskiej Polskiej Partii Robotniczej w mieszkaniu Ignacego Fika. Zorganizował wspólnie z Anastazym Kowalczykiem "Nastek" Stowarzyszenie Przyjaciół ZSRR w Zagłębiu. W kwietniu 1942 r. wcielił bielskie, śląskie i zagłębiowskie Stowarzyszenie Przyjaciół ZSRR do Polskiej Partii Robotniczej. W kwietniu 1942 r. został awansowany do stopnia pułkownika Gwardii Ludowej Polskiej Partii Robotniczej. Przybył do Krakowa. Organizował i dowodził IV krakowskim Obwodem Gwardii Ludowej Polskiej Partii Robotniczej. Używał pseudonimu „Weber”. W kwietniu lub maju 1942 r. w Charsznicy spotykał się z tamtejszymi działaczami komunistycznymi, m.in. z Edwardem Andrysikiem i Stanisławem Gębalą. Został zadenuncjowany przez agenta katowickiego Gestapo i aresztowany 3 stycznia 1943 r. (wg. innych źródeł 15 lutego 1943 r.) w domu na Osiedlu Oficerskim w Krakowie. Był więziony na Montelupich, w czasie śledztwa torturowano go. Jego sprawę prowadził SS-Obersturmführer Kurt Reinhold Heinemeyer. 29 października 1943 r. został osadzony w KL Auschwitz z numerem 152563.
22 lipca 1944 r. (wg innych źródeł w marcu 1944 r., informacja jest błędna O. Molla nie było wówczas w KL Auschwitz) został wywołany imiennie z kolumny roboczej po apelu wieczornym i zastrzelony przez komendanta krematorium Otto Molla.
Bąk Józef, Kupracz Jan, Uchronić od zapomnienia, „W Marszu 1939-1945” nr 5, s. 11; Bratko Józef, Gestapowcy, Kraków 1985, s. 69; Duraczyński Eugeniusz, Wojna i okupacja. Wrzesień 1939 - kwiecień 1943, Warszawa 1974, s. 288; Garas Józef, Oddziały Gwardii i Armii Ludowej w Obwodzie Krakowskim. Rodowody, zarys organizacyjny, „Wojskowy Przegląd Historyczny” 1960 nr 4, s. 180; Gronczewski Edward, Ludzie czynu, „Wojskowy Przegląd Historyczny” 1964 nr 3, s. 240; JZ, Pamiętne daty, „Za Wolność i Lud” 1986 nr 17, s. 12; Nazarewicz Ryszard, Zarys działalności Gwardii Ludowej i Armii Ludowej w okręgu częstochowsko-piotrkowskim, „Wojskowy Przegląd Historyczny” 1959 nr 1, s. 74; Rydłowski Jerzy, Żołnierze lat wojny i okupacji, Warszawa 1971, s. 532, 535; Sulewski Wojciech, Z frontu tajnego nauczania, Warszawa 1966, s. 157; Syzdek Włodzimierz, Zginął w dniu wyzwolenia, „Za Wolność i Lud” 1984 nr 31, s. 8; Turlejska Maria, Spór o Polskę. Szkice historyczne, Warszawa 1972, s. 161; Ważniewski Władysław, Miechowsko-pińczowscy komuniści w konspiracji 1939 - 1943, „Najnowsze Dzieje Polski” 1967 nr 11, s. 35; Zając Stanisław, W pobliżu siedziby Hansa Franka, Warszawa 1986, s. 52;
